تاثیر باکتری های مقاوم به تنش بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی دانهالهای پسته

باکتریهای ریزوسفری محرک رشد گیاه (PGPR) می توانند اثرات مضر تنش شوری و خشکی گیاهان را کاهش دهند و رشد و تغذیه آنها را از طریق مکانیسمهای مختلف تسهیل کنند. به منظور بررسی نقش باکتریهای محرک رشد گیاه بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی دانهالهای پسته، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار سطح باکتری B۰) (شاهد)،(Staphylococcus sciuri) B۱، (Zobellella denitrificans) B۲ و ((Arthrobacter endophyticus) B۳، سه سطح شوری (صفر، ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ میلی گرم کلریدسدیم در کیلوگرم خاک) و سه دور آبیاری (دور آبیاری ۲ روز به عنوان شاهد، ۴ و ۶ روز در میان) بودند. نتایج نشان داد که تنشهای شوری و خشکی، غلظت کلروفیل a و کلروفیل b را کاهش و غلظت پرولین، مالوندیآلدئید و کلسیم اندام هوایی را افزایش دادند. همچنین در بالاترین سطوح شوری و خشکی، تلقیح با باکتریهای محرک رشد بومی مقاوم به تنش، موجب افزایش پارامترهای فیزیولوژیکی دانهالهای پسته شد. لذا با توجه به نتایج این تحقیق، میتوان از جدایه های برتر در جهت افزایش مقاومت نهالها و درختان پسته به شرایط تنش شوری و بهبود رشد و عملکرد آنها استفاده کرد.

Keywords:

باکتریهای ریزوسفری محرک رشد گیاه , پسته , خشکی , شوری