نقش براسینواستروئید در بهبود تحمل شوری در دو رقم توت فرنگی

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور شوری شامل چهار سطح ۰ (شاهد)، ۲۰، ۴۰ و ۶۰ میلی مولار کلرید سدیم، رقم توت فرنگی (دو رقم شامل آروماس و پاروس ) و تنظیم کننده رشد گیاهی - ۲۴ اپی براسینولید در چهار سطح ۰)، ۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ میلی گرم در لیتر) انجام شد. در هر تیمار ۴ تکرار یا چهار گلدان وجود داشت و در هر گلدان دو گیاه کشت شد. آبیاری گیاهان با محلول غذایی هوگلند انجام شد. غلظتهای ۰، ۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ میلی گرم در لیتر از محلول -۲۴اپیبراسینولید ساخته شد و هم زمان با تیمار شوری به صورت محلول پاشی روی گیاهان انجام شد. محلول پاشی با -۲۴ اپیبراسینولید دو بار به فاصله ۳ هفته تکرار شد. محلول پاشی برگی براسینواستروئید در غلظتهای ۰/۵ و ۱ میلی گرم در لیتر باعث افزایش سطح برگ، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه شد. این اثر بهبود دهنده با افزایش غلظت نمک به ۶۰ میلی مولار کاهش یافت. به طور کلی کاربرد براسینواستروئید به ویژه در غلظتهای ۰/۵ و ۱ میلی گرم در لیتر در شرایط شوری میتواند اثر زیان آور تنش شوری بر رشد توت فرنگی را بهبود بخشد.

Keywords:

صفات مورفولوژیکی , محلول پاشی برگی , کلرید سدیم