تاثیر مایه کوبی با میکروارگانیسمهای محرک رشد بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه مریم گلی (Salvia officinalis) تحت شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر مایه کوبی با قارچ Piriformospora indica و باکتری Pseudomonas fluorescens بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه مریمگلی (Salvia officinalis) تحت شرایط تنش خشکی، یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل مایه کوبی با میکروارگانیسم ها در سه سطح (مایهکوبی با قارچ P. indica و باکتری P. fluorescens و شاهد (بدون مایه کوبی) و تنش خشکی در سه سطح ۴۰، ۷۰ و ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج نشان داد تنش خشکی و کاربرد میکروارگانیسم ها، تاثیر معنیداری بر ویژگیهای اندازه گیری شده داشته اند. با کاهش میزان آب خاک، محتوی نسبی آب برگ و میزان کلروفیل کاهش در حالیکه میزان انباشت پرولین، مالون دی آلدهید، نشت یونی، فعالیت آنزیمهای کاتالاز و آرسکوربات پراکسیداز افزایش یافت. همچنین مقادیر محتوی نسبی آب برگ، کلروفیل، فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان ی و پرولین در گیاهان مایه کوبی شده با قارچ و باکتری بیشتر از گیاهان بدون مایه کوبی بود. درحالیکه بیشترین میزان مالون دی آلدهید و نشت یونی در گیاهان بدون مایه کوبی مشاهده گردید. در مجموع یافته های این تحقیق نشان داد که مایه کوبی با میکروارگانیسمهای محرک رشد میتواند منجر به کاهش اثرات سوء خشکی و بهبود رشد گیاه مریم گلی گردد.

Keywords:

آنزیمهای آنتی اکسیدانی , پرولین , تنش کم آبی , کلروفیل , مریم گلی