تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد گل همیشه بهار ( Calendula (officinalis L.

به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد گل همیشه بهار، آزمایشی در سال زراعی -۹۴ ۱۳۹۳ در نهبندان به صورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نیتروژن به عنوان عامل اصلی در چهار سطح (صفر، ۲۰، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و تراکم بوته در چهار سطح ۱۰)، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ بوته در مترمربع) به عنوان عامل فرعی بودند. در این آزمایش ۲۵ تن در هکتار کود دامی پوسیده نیز استفاده شد. صفات مورد مطالعه در این تحقیق شامل ارتفاع بوته، تعداد ساقه در بوته، تعداد برگ در بوته، قطر گل، تعداد گل در بوته، تعداد گل در مترمربع، وزن صد گل، عملکرد خشک گل تک بوته، عملکرد خشک گل، عملکرد زیستی، شاخص برداشت، راندمان مصرف آب گل و راندمان مصرف آب بیوماس کل بودند. نتایج نشان داد که کود نیتروژن بر تعداد ساقه در بوته و شاخص برداشت معنیدار بود. کاربرد ۹۰ و ۳۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص به ترتیب تعداد ساقه در بوته و شاخص برداشت را به میزان ۲۱/۲ و ۱۴/۹ درصد نسبت به عدم مصرف کود نیتروژن (شاهد) افزایش داد. تراکم بوته بر تعداد گل در بوته، عملکرد گل خشک تک بوته و شاخص برداشت معنیدار بود. بیشترین تعداد گل در بوته ۱۶۷/۱) گل)، عملکرد گل خشک تک بوته ۱۷/۵) گرم) و شاخص برداشت ۱۶/۶) درصد) از تراکم ۱۰ بوته در مترمربع حاصل شد. برهمکنش نیتروژن و تراکم بوته بر هیچکدام از صفات فوق (بهجز ارتفاع بوته) معنیدار نبود. بر اساس نتایج این تحقیق، تراکم ۱۰ بوته در مترمربع بدون مصرف کود نیتروژن (مشروط به کاربرد ۲۵ تن کود دامی پوسیده) جهت افزایش عملکرد گل همیشه بهار در منطقه نهبندان پیشنهاد میشود.

Keywords:

راندمان مصرف آب , شاخص برداشت , گیاه دارویی