ناصر سادات - کارشناس ارشد، گروه علوم باغبانی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران

این تحقیق جهت بررسی اثر اسیدسالیسیلیک و اسیدهیومیک بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گونه های بادرنجبویه(Melissa officinalis)، بصورت طرح آماری کاملا تصادفی با اعمال ۹ تیمار شامل اسیدسالیسیلیک(صفر، ۱۰۰و ۲۰۰ میلی گرم در لیتر) و اسیدهیومیک(صفر، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم در لیتر) و اثرمتقابل آنها در ۳ تکرار و هر تکرار حاوی ۳ گلدان و در کل ۸۱ گلدان انجام شد. برای این منظور، ابتدا بذرها در گلدان های با محیط کشت شامل خاک زراعی و ماسه شسته شده به نسبت ۱:۲، کشت شد. اسیدهیومیک در ابتدا به خاک، مخلوط و و اسیدسالیسیلیک به صورت محلول پاشی و طی دو مرحله(هفته دوم و سوم کشت در گلدان) به گیاه اضافه گردید و آبیاری نیز هفته ای یکبارانجام گرفت. نمونه برداری و ارزیابی صفات نیز دو هفته پس از اعمال آخرین تیمار، انجام شد. صفات مورد ارزیابی نیز شامل وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، حجم ریشه، کلروفیل کل، میزان پرولین، درصد اسانس بود. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی و محتوای کلروفیل کل برگ در تیمار اسیدهیومیک ۲۰۰ میلی گرم در لیتر+اسیدسالیسیلیک ۲۰۰ میلی گرم در لیتر، بیشترین وزن تر و خشک ریشه و حجم ریشه در تیمار اسیدهیومیک ۴۰۰ میلی گرم در لیتر+اسیدسالیسیلیک ۱۰۰ میلی گرم در لیتر و بیشترین میزان پرولین در تیمار شاهد بود. کاربرد اسیدهیومیک ۴۰۰ میلی گرم در لیتر+اسیدسالیسیلیک ۲۰۰ میلی گرم در لیتر موجب افزایش میزان اسانس از ۲۲/۰ درصد (شاهد) به ۳۹/۰ درصد شد.

اسانس, اسیدسالیسیلیک, اسیدهیومیک, بادرنجبویه