اثر سربرداری بر ویژگی های جعفری آفریقایی (Tagetes erecta) تحت تیمار اسیدجیبرلیک
Publish place: Iranian Journal of Plant & Biotechnology، Vol: 13، Issue: 4
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 268
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPBI-13-4_004
تاریخ نمایه سازی: 13 آذر 1400
Abstract:
یکی از خصوصیات گیاهان برگ زینتی تولید برگهای کافی و شاخههای جانبی برای ایجاد ظاهر متراکم است. در بعضی موارد لازم است که شاخههای مختلفی را با برخی از هورمون رشد ایجاد کنیم تا بتوانند به اندازه کافی برگ و شاخههای جانبی تولید کنند. شایع ترین عاملهای درمان کننده، اسید جیبرلیک میباشد که شاخ و برگ گیاه را تولید میکنند. در پژوهش حاضر، هدف ما تعیین اثرات سربرداری تحت سطح مختلف اسید جیبرلیک بر برخی خصوصیات مورفولوژیک گل جعفری آفریقایی و همچنین تعیین بهترین زمان سربرداری تحت سطوح مختلف اسید جیبرلیک میباشد. در این مطالعه سربرداری به عنوان عامل اول در سه سطح (۰، ۴۵ و ۹۰ روز پس از نشاءکاری) و اسید جیبرلیک به عنوان عامل دوم در چهار سطح (۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم در لیتر) استفاده شد. این تحقیق در قالب آزمایش فاکتوریل ۴ × ۳ شامل سه سطح سربرداری (عامل اول) و چهار سطح اسید جبیرلیک (عامل دوم) به صورت طرح کاملا تصادفی (CRD) با چهار تکرار و در هر تکرار چهار گلدان استفاده گردید. بذرها در نیمه اول شهریور کشت گردیدند و پس از شش برگچه ای شدن (ارتفاع ۷ سانتی متر) به گلدان نشایی انتقال یافتند گلها پس از اینکه در گلدان استقرار یافتند (حدودا ۱۵ روز پس از نشاء کاری)، تحت تیمار سربرداری و محلول پاشی سطح اسید جیبرلیک قرار گرفتند محلول پاشی در طی سه مرحله با فواصل زمانی ۱۰ روزه صورت گرفت. نتایج نشان داد کاربرد تنظیم کننده رشد اسید جیبرلیک در مقایسه با تیمار شاهد، باعث افزایش تعداد شاخه در ۶۰،۹۰ روز پس از محلول پاشی گردید. در بین تیمارها، تیمار سربرداری ۹۰ روزه + ۲۰۰ میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک بیشترین تعداد شاخه در طی ۶۰ و ۹۰ روز پس از محلول پاشی، در گیاه جعفری آفریقاییشد. بنابراین استفاده توام سربرداری ۴۵ روز به همراه محلول پاشی ۲۰۰ میلیگرم در لیتر تنظیم کننده رشد اسید جیبرلیک میزان رشد مورفولوژیکی را به طور قابل توجهی در گیاه جعفری آفریقایی را افزایش داد.
Keywords:
Authors
مژگان شهدنژاد
کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، موسسه آموزش عالی سنا، ساری، ایران
محمدعلی بهمنیار
استاد، گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، ساری، ایران
وحید اکبرپور
- استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، ساری، ایران
فهیمه صالحی
دانشجوی دکتری، گروه علوم باغبانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
علی صالحی ساردویی
دانشجوی دکتری، گروه علوم باغبانی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران