تاثیر شرایط بی وزنی شبیه سازی شده بر سطح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی موش های صحرایی نر نژاد ویستار

قرارگیری طولانی مدت در شرایط بی وزنی بر سیستم­های مختلف بدن از جمله سیستم قلبی- عروقی تاثیرگذار است. سلول­های اتدوتلیال موجود در لایه داخلی دیواره عروق نیز در این شرایط پاسخ­های متفاوتی از خود نشان می­دهند که بررسی آن به درک بهتر بیماری­های قلبی- عروقی هم در فضانوردان و هم بر روی زمین کمک می­کند.  هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر شرایط بی وزنی بر سطح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی به عنوان محرک فرآیند آنژیوژنز و واسکلوژنز است. تعداد ۲۰ موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و  بی­وزنی تقسیم شدند. برای شبیه­سازی بی­وزنی بر روی زمین، از مدل تعلیق پاهای عقبی به مدت شش هفته استفاده شد. پس از خون­گیری از بطن چپ، سرم جدا و میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی یا VEGF با روش الایزا اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که میزان VEGF در شرایط شبیه سازی شده بی وزنی افزایش داشته اما این افزایش در مقایسه با نمونه­های گروه کنترل معنادار (p>۰.۰۵) نبود. به نظر می­رسد که بی وزنی مدل تعلیق پاهای عقبی جوندگان تاثیری بر میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروق در سطح سرم در موش­های صحرایی نر نژاد ویستار نمی­گذارد. این مسئله می­تواند ناشی از پاسخ سازشی بدن بعد از شش هفته یا عدم نقش فاکتور VEGF برای تغییرات قلبی- عروقی در بی­وزنی و وجود نقش احتمالی برای سایر فاکتورها باشد. مطالعه تغییرات سایر فاکتورهای عروقی یا تغییرات روزانه فاکتور VEGF در شرایط بی­وزنی، می­تواند به درک بهتر این موضوع کمک کند. 

Keywords:

بی وزنی , فاکتور رشد اندوتلیال عروقی , موش صحرایی , آنژیوژنز