اصغر اسمعیلی - استادیار پژوهشکده دانشنامه نگاری پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛

طالب آملی از بزرگ ترین شاعران سبک هندی است و دیوان وی شایسته تحقیق و تدقیق. دیوان کلیات وی در سال ۱۳۴۶ و ۱۳۹۱ به تصحیح محمدطاهری شهاب منتشر شده است. برای سهولت بررسی، در نوشتار حاضر، خطاهای تصحیح این دیوان به هفت بخش تقسیم شده است: ۱. تصحیف و تحریف (شامل ۱۴ بیت)؛ ۲. فاصله گذاری میان کلمات (۲ بیت)؛ ۳.اسقاط حرف یا حروف (۴ بیت)؛ ۴.افزایش حروف (۱ بیت)؛ ۵. تقدیم و تاخیر کلمات (۱ بیت)؛ ۶. بی توجهی به اصل موازنه و تقابل در تصحیح (۱ بیت)؛ ۷. غلط های چاپی و املایی (۵۳ بیت). تصحیح ابیات با توجه به بررسی وزن، قافیه، معنی، شواهد از خود شاعر یا سبک هندی، سابقه در سنت ادبی فارسی صورت گرفته و با نسخ موجود تطبیق و راستی آزمایی شده و عمده پریشانی های این متن از تصحیف و تحریف، سقط و فروافتادگی، زیادت و تکرار، تقدیم و تاخیر و خطای املایی است. این بررسی لزوم تصحیح مجدد اثر را آشکار می سازد.

طالب آملی, کلیات دیوان, تصحیح, تصحیف, ویرایش