محمدرضا یوسف زاده چوسری - همدان ،دانشگاه بوعلی سینا،گروه علوم تربیتی

دررویکرد آموزش همیارانه است بر استفاده نظام مند از گروه های کوچک به منظور افزایش بازده های یادگیری دانش آموزان از طریق تعامل و هم آموزی تاکید می شود. براساس این رویکرد کلاس درس به عنوان جامعه کوچک و دانش آموزان و معلمان به عنوان شهروند تلقی می شوند و در چنین محیط هایی بستر و شرایط لازم برای تمرین مهارتهای اساسی زندگی از جمله تصمیم گیری، حل مساله، مشارکت و همیاری ، تعامل با گروه های متجانس و نامتجانس فراهم می گردد. از طریق این رویکرد می توان کلاس درس را از ایستایی و سکون و انفعال نجات داد و مهارت هایی چون ،تفکر انتقادی، نقد پذیری، روابط بین فردی، همزیستی مسالمت آمیز، توان مدیریت، خودرهبری، مسئولیت پذیری و خود انضباطی را پرورش داد و محیط کلاس را به جای محیط رقابتی، به محیطی رفاقتی و دوستانه و دلپذیر تبدیل نمود. براین اساس، در این مقاله ضمن تبیین مفهوم آموزش همیارانه، مهم ترین تصمیمات و استلزامات اجرای اثربخش این رویکرد توسط معلمان شامل استلزامات مربوط به حوزه ی ارتباطات، ابزارهای کالبدی، تشکیل گروه، طرح های پشتیبان، تاکتیک های مدیریت و پایش موفقیت به تفکیک مورد واکاوی قرار می گیرد.

الف)فارسی :آموزش همیارانه،استلزامات،اجرای اثربخش