بررسی تاثیر روش منتورشیپ بر میزان عزت نفس، اضطراب و مهارت های بالینی دانشجویان رشته فوریت های پزشکی- یک مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: مدل منتورشیپ یکی از مهم ترین جنبه های آموزش در رشته های علوم پزشکی است و بخش عمده ای از تربیت افراد با کفایت را تشکیل می دهد، لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر به کارگیری روش منتورشیپ بر میزان عزت نفس، اضطراب و یادگیری مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی انجام شد. روش ها: این مطالعه یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که ۲۴ دانشجو آقا و سال آخر رشته کاردانی فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی دزفول ابتدا به روش در دسترس وارد مطالعه شدند سپس به روش تصادفی به ۸ گروه سه نفره تقسیم شدند و به صوررت تصادفی ۴ گروه(مداخله) توسط منتورشیپ و ۴ گروه (کنترل) توسط مدرس و عضو هیات علمی، تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد عزت نفس کوپر، پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر و پرسشنامه مهارت های بالینی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه۲۰ و با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، و فراوانی) و تحلیلی(تی زوجی و مستقل و آزمون کای۲( کای اسکوئر)) مورد بررسی قرار گرفتند نتایج: در این مطالعه  ۸/۷۰ % دانشجویان (۱۷ نفر) دارای معدل ۱۵ تا ۱۷  بودند و ۲۱ سال داشتند، همچنین میانگین نمره عزت نفس(۰۰۱/۰ P<)، اضطراب(۰۰۱/۰ P<) و مهارت های بالینی(۰۰۱/۰ P<) قبل و بعد از آموزش بالینی تفاوت معنی داری داشت به طوریکه میانگین عزت نفس، اضطراب و مهارت های بالینی دانشجویان قبل آموزش بالینی۱۲/۳۷، ۲۹/۹۰ و۲۹/۱۱۲  بود و بعد از آن به ترتیب ۹۲/۴۶، ۵۰/۷۰ و ۱۳۶ بود نتیجه گیری: بعد از استفاده طرح منتورشیپ، افزایش مهارت های بالینی، کاهش اضطراب و افزایش عزت نفس دانشجویان مشاهده شد. لذا ضروری است یک برنامه آموزش بالینی تدوین گردد که مسیر رشد علمی جهت کسب توانایی های بالینی فراهم گردد.

Keywords:

Clinical education , Mentoring , Self-esteem , Anxiety , Clinical skills , Student , Medical emergencies , آموزش بالینی , منتورشیپ , عزت نفس , اضطراب , مهارت , دانشجو , فوریت های پزشکی