بررسی الگوهای جدید آموزشی و تاثیرات آن در بهبود آموزش ابتدائی و متوسطه

امروزه اگر علم را بر مبنای مجموعه ای از واقعیتها و دستورالعملهای غیر قابل تغییر تعریف کنیم باید روی شیوه ی ارائه ای تاکید نماییم که درک و قبول آنها به بهترین نحو میسر باشد. این شیوه ارائه باید همراه با آموزش باشد زیرا برنگرش اموزگار در کلاس درستاثیر می گذارد .تجربه ها گواه این موضوع است که کشورهایی که در آموزش و پرورش فرزندانشان سرمایه گذاری بیشتری کرده اند به همان اندازه به استفاده ی موثر و خلاق و با کیفیت از دانش و مهارت و توانایی حل سمایلی که دارای خواسته های متعدد و منابع محدود می باشند ، سوق داده می شوند و در نتیجه نرخ بازگشتی سرمایه در مقاطع مختلف اموزش تحصیلی ، خصوصاً آموزش ابتدایی از سایر دوره ها و آموزش عالی بالاتر است. در این مقاله سعی شده با توجه به سند توسعه چشم انداز ایران 1404 و نظر به اینکه در حال حاضر آموزش و پرورش بخش اعظم برنامه و همت خود را صرف آموزش مفاهیم می کند ، ابتدا راههای آموزش و الگوها ی تدریس در دوره ی ابتدایی که اولین مهمترین بخش آموزش کشور ما محسوب می شود ، مطرح گردد و سپس به نظرات معماران مدرنیزه شدن آموزش و پرورش در بخش آموز ش ابتدائی ، پرداخته شده است در ا دامه به دوره ی متوسطه همراه با مسایل خاص خود و همچنین به خوشه چینی از مبانی مختلف نظری ، الگوها و روش های فعال آموزش و تدریس و معرفی خانواده های الگوهای جدید اموزش ، می پردازیم و رد پایان نیز سعی براین گشته که نمونه هایی از طراحی آموزش و سناریو نویسی ارایه شود و راهکارهایی برای اثر گذاری مثبت این برنامه ها بر روش تدریس معلمان عزیز و همچنین بهبود و توسعه کار آمد نواندیشی فکری و اجتماعی کشورمان مطرح می شود.

Keywords:

آموزش و پروش , الگوهای تدریس , دوره ابتدایی , دوره ی متوسطه