شناسایی، آنالیز کمی و طبقه بندی لندفرم های کویری و بیابانی پلایای دامغان با استفاده از روش های Pralong و ELECTRE
عنوان مقاله: شناسایی، آنالیز کمی و طبقه بندی لندفرم های کویری و بیابانی پلایای دامغان با استفاده از روش های Pralong و ELECTRE
شناسه ملی مقاله: JR_JOPG-10-38_004
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_JOPG-10-38_004
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
علیرضا عرب عامری - دانشجوی دکتری ژئومرفولوژی دانشگاه تربیت مدرس، تهران،ایران
مهران مقصودی - دانشیار ژئومرفولوژی دانشکده جغرافیادانشگاه تهران. تهران،ایران
خلاصه مقاله:
علیرضا عرب عامری - دانشجوی دکتری ژئومرفولوژی دانشگاه تربیت مدرس، تهران،ایران
مهران مقصودی - دانشیار ژئومرفولوژی دانشکده جغرافیادانشگاه تهران. تهران،ایران
جاذبهها و توانمندیهای ژئومورفوتوریسم، از سرمایههای منحصر به فرد هر کشور و منطقه به شمار میرود که شناسایی، طبقهبندی و برنامهریزی آنها به منظور توسعه گردشگری علمی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.هدف از این پژوهش شناسایی، آنالیز کمی و طبقه بندیلندفرم های کویری و بیابانی پلایای دامغان با استفاده از روش های Pralong و ELECTREمی باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و پیمایش های میدانی می باشد.بدین صورت که پس از تعیین محدوده مورد مطالعه به کمک تصاویر ماهواره ای، در ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و پیمایش های میدانی تعداد ۱۲ ژئومورفوسایت انتخاب گردید. در گام بعد با استفاده از روش چند معیاره ELECTRE و معیارهای علمی، گردشگری، زیبایی، تاریخی و اجتماعی به رتبه بندی ژئومورفوسایت ها پرداخته شد و ژئومورفوسایت های با ارزش پایین حذف گردید. در گام بعد، با استفاده از روش Pralong، به ارزیابی ۵ ژئومورفوسایت برتر شامل برخان ها، تپه های ماسه ای، پلیگون های نمکی، دشت ریگی و نبکازارها که بیشترین امتیاز را در روشELECTRE کسب کرده اند، پرداخته شد. نتایج حاصل از ارزیابی ژئومورفوسایت ها نشان داد که ژئومورفوسایت های تپه های ماسه ای و پلیگون های نمکی به ترتیب با کسب بالاترین امتیاز (۴۷/۰، ۴۵/۰)،بهترین ژئومورفوسایتها برای تبدیل شده به کاربریهای ژئوتوریستیمی باشند و دارای پتانسیل بالایی برای جذب گردشگر می باشند. نتایج کلی ارزیابی ژئومورفوسایت ها نشان داد کهامتیازات بدست آمده برای تمامی ژئوسایت ها پایین می باشد که از علل آن می توان به دشواری دسترسی، دوری از مراکز جمعیتی، فقدان امکانات رفاهی، عدم معرفی توانمندی های منطقه و عدم توجه به اکوتوریسم در منطقه اشاره نمود. عیار بهره وری نیز برای تمامی ژئومورفوسایت ها کم می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند مورد استفاده مدیران و برنامه ریزان محلی به منظور توسعه و ترویج گردشگری قرار گیرد.
کلمات کلیدی: ارزیابی, ژئومورفوسایت, پلایای دامغان, روش Pralong, الگوریتم ELECTRE
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1328464/