بررسی ارتباط بین پارامترهای مورفومتری و کاربری اراضی حوضه آبخیز سرداب و بیدسبحان- استان فارس

ویژگیهای مورفومتری حوضه­های آبخیز تاثیرات بسیار زیادی بر روی کاربری اراضی آن دارد، بدین صورت که ناهمواری­ها و شیب علاوه بر اینکه تا حدودی تعیین کننده ویژگیهای میکرواقلیم حوضه می­باشند، بر روی نوع کاربری، پوشش گیاهی و عمق خاک نیز تاثیرگذار هستند. این پژوهش سعی دارد که به  بررسی ارتباط بین ویژگی های کاربری اراضی و پارامترهای مورفومتری حوضه آبخیز سرداب و بید سبحان در شمال شرقی شهرستان اقلید استان فارس بپردازد. پارامترهای مورفومتری مانند شیب، ارتفاع، لندفرم و همچنین شاخص پوشش گیاهی NDVI در منطقه مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. از تصاویر ماهواره ای لندست ۸، سنجنده ETM+ (۲۰۱۵) به منظور استخراج شاخص پوشش گیاهی NDVI استفاده شد. همچنین به منظور تعیین ارتفاع، لندفرم و شیب از مدل رقومی ارتفاع (DEM) سنجنده استر استفاده شد. بعد از تهیه نقشه شیب و ارتفاع و لندفرم های منطقه با استفاده از شاخص موقعیت توپوگرافی (TPI)، ارتباط بین هر یک از پارامترهای مورفومتری و واحدهای کاربری اراضی حوضه مورد مطالعه تعیین شد. نتایج نشان داد که بیشترین واحدهای کپه کاری و بذر پاشی، قرق میان مدت و کشاورزی در کلاس ۱، منطقه حفاظتی و باغ به ترتیب در کلاس ۱۰ و ۹ قرار گرفته است. در حالیکه کمترین میزان لندفرم ها در واحدهای کپه کاری و بذر پاشی و منطقه حفاظتی در کلاس ۶، واحدهای کپه کاری و قرق میان مدت در کلاس ۲ و واحدهای کشاورزی و باغ به ترتیب در کلاس های ۴ و ۹ قرار گرفته است. حداکثر مقادیر شیب در واحد منطقه حفاظتی (۲۴/۴۵) و کمترین آن در واحد کپه کاری و بذرپاشی (۳۷۵/۰) است. همچنین نتایج نشان داد که حداکثر مقادیر DEM در واحد قرق میان مدت (۳۸۵۳ متر) و کمترین آن در واحد کپه کاری و بذرپاشی (۲۵۳۹ متر) است. حداقل و حداکثر مقادیر NDVI در واحد کپه کاری از بقیه واحدها بیشتر است که نشان دهنده پوشش گیاهی بیشتر در منطقه مورد مطالعه است.

Keywords:

کاربری اراضی , حوضه سرداب و بیدسبحان , مدل رقومی ارتفاع (DEM) , شاخص موقعیت توپوگرافی (TPI)