ناصر شفیعی ثابت - استادیار گروه جغرافیای انسانی دانشگاه شهید بهشتی تهران-ایران
بهزاد دوستی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه تهران-تهران-ایران
معصومه قربانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی ،دانشگاه شهید بهشتی تهران-ایران

تعیین نقاط حادثه خیز و مستعد از نظر مخاطرات محیطی، برنامه ریزان را قادر می سازد در کوتاه ترین زمان به بهترین شکل تصمیم گیری کنند. این تحقیق برای ارزیابی و رتبه بندی سکونتگاههای روستایی شهرستان دلفان از نظر حساسیت به پدیده خشکسالی با استفاده از مدل تصمیم گیری چندشاخصه  کوپراس انجام شد. در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، ۲۱ شاخص آسیب پذیری در سه بعد فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی بررسی شد. گردآوری اطلاعات برای شاخص های مورد نظر در ۲۴ روستای نمونه تصادفی از طریق دهیاران صورت گرفت. پس از وزن دهی به شاخص ها به روش آنتروپی شانون، روستاها با استفاده از مدل کوپراس رتبه بندی شدند. نتایج نشان داد با توجه به متنوع بودن شاخص های آسیب پذیری، مدل کوپراس در رتبه بندی سکونتگاه ها در مقابل خشکسالی قابلیت دارد. مطابق محاسبات، روستاهای گلام بهری  وکفراج بیشترین آسیب پذیری و روستاهای ظفرآباد و گرمه خانی کم ترین آسیب پذیری را از پدیده خشکسالی دارند.

مدل تصمیم گیری چندشاخصه, آسیب پذیری, مخاطرات طبیعی, خشکسالی, دلفان