کمال جهانی - دانشکده فنی مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، ایران
حسین فرج الهی - دانشکده فنی مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، ایران

ماهواره ها هنگام قرارگرفتن در مسیر مدار، متحمل بارهای ارتعاشی ماهواره بر، مخصوصا در جهت طولی می شوند. به رغم جداسازی ارتعاشات کل ماهواره از بارهای دینامیکی در فصل مشترک بین ماهواره و ماهواره بر، همچنان بارهای ارتعاشی مخرب که بتوانند بر روی عملکرد تجهیزات حساس ماهواره ها اثرکنند، به سازه ماهواره منتقل می شود که این مسئله اهمیت نیاز به سیستم جداسازی ارتعاشی تجهیزات حساس را روشن می سازد. در این مقاله، عملکرد یک ماده الاستومری جدیدبه نام ژل سیلیکون در جداسازی ارتعاشات وارده به تجهیزات حساس ماهواره با استفاده از مدل سازی اجزای محدود تجزبه و تحلیل می شود. پس از مدل سازی یک جداساز متشکل از ژل سیلیکون، با استفاده از نتایج تست های تجربی در دسترس، صحه گذاری مدل سازی انجام می شود. ژل سیلیکون علاوه بر رفتار تابع فرکانسی و دارابودن خاصیت میرایی، در تغییر شکل های بزرگ، رفتار هایپرالاستیک از خود نشان می دهد که این خواص در مدل سازی ها لحاظ شده است. همچنین مدل سازی یک بردالکترونیکی که بر روی جداسازهای ژل سیلیکونی قرار گرفته است، انجام شده و میزان ارتعاشات منتقله به پایه های سیم یکی از مقاومت ها مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که ژل سیلیکون کارایی رضایت بخشی در جداسازی ارتعاشات طولی وارده به تجهیزات حساس دارد.

ماهواره, جداسازی ارتعاشات, ارتعاشات طولی, تجهیزات حساس, ژل سیلیکون, اجزای محدود