دانیال بوستان
ناصر پریز
سید کمال حسینی ثانی

در این مقاله، هدف ارائه دیدگاه نوینی در مبحث پیش­بینی موقعیت ماهواره است. از آنجا که تمامی روش های فعلی مبتنی بر معادلات کپلر هستند، به دلیل ساده­سازی در محاسبات، اغتشاشات مداری، توفا ن های خورشیدی، گرانش اجرام سماوی و غیره در نظر گرفته نمی­شود. روش پیشنهادی این مقاله، استفاده از روش های هوش مصنوعی در پیش­بینی سری­های زمانی، برای پیش­بینی موقعیت ماهواره با استفاده از داده های واقعی است. مزیت استفاده از داده­های واقعی، درنظرگرفتن تمامی اغتشاشات موثر بر مدار است. برای این منظور استفاده از پارامترهای TLE، به عنوان در دسترس­ترین داده­های واقعی در دستور کار قرار گرفته است. مقایسه نتایج روش پیشنهادی با داده­های واقعی، نشان از دقت بالای روش پیشنهادی دارد. 

پیش­بینی, TLE, سری­های زمانی, موقعیت مداری, هوش مصنوعی