عملکرد مجموعه چتر فرود محموله فضایی با استفاده از آزمون پرتابی

در این تحقیق، با توجه به اینکه دانستن پارامترهای ایرودینامیکی مجموعه چترهای فرود، برای دست یافتن به یک سیستم بازیابی قابل اطمینان، نقش اساسی دارد، یک سری آزمون های پرتابی انجام شد و با به سرعت رساندن یک راکت آزمایشی و مجموعه چتر دو مرحله ای به کار رفته، شرایط بازیابی محموله فضایی شبیه سازی شد. همچنین از یک کد نرم افزاری برای شبیه سازی رفتار مجموعه چترها، استفاده شد که با کمک داده های تجربی حاصل از نتایج آزمون ها، بر این کد نرم افزاری صحه گذاری شد. به منظور تصحیح پارامترهای ایرودینامیکی تخمین زده شده در طراحی، با تحلیل داده های استخراج شده از زیرسامانه اندازه گیری، ضریب پسا و ضریب نیروی بازشوندگی و پارامترهای فرآیند باز شدن، شامل زمان و فاصله باد شدن و تابع تغییرات سطح پسا برای هر چتر در شرایط مختلف استخراج شد. نتایج نشان داد در مورد چترهای ترمزی اول و دوم که دارای بارگذاری کنوپی بزرگی هستند، وابستگی پارامترهای باز شدن چتر با چگالی یا ارتفاع، کمتر است. اما در مورد چتر اصلی که بارگذاری کنوپی کوچکی دارد، وابستگی زمان باد شدن با چگالی بیشتر است. در مورد چتر ترمزی اول، تابع تغییرات سطح پسا نسبت به زمان در حین فرآیند باد شدن، به صورت خطی و در مورد چتر ترمزی دوم و چتر اصلی، توابع درجه دو و سه تخمین زده شد. به دلیل وجود چتر ترمزی دوم در جلوی چتر اصلی، زمان باز شدن چتر اصلی افزایش می یابد که میزان این تاخیر به پارامترهای مختلفی همچون فاصله دو چتر از هم، نسبت قطر آنها و سرعت محموله وابسته است. با استفاده از پارامترهای به دست آمده برای نوع چترهای استفاده شده، می توان آنها را در طراحی یک مجموعه کاهنده سرعت، با دقت مناسبی به کار برد.

Keywords:

چتر اصلی , چتر ترمزی , محموله فضایی , باد شدن , بازیابی , ضریب نیروی بازشوندگی , آزمون پرتابی