امیرحسین تقوی
احمد سلیمانی
تقی شجاعی

اخیرا عملگرهای جدیدی به نام کنترلرهای مومنتوم سیالی برای کنترل وضعیت ماهواره پیشنهاد شده است. این عملگرها نسبت به دیگر عملگرهای ذخیره ساز مومنتوم مثل چرخ های عکس العملی و CMG ها، دارای نسبت گشتاور اعمالی به وزن بالاتری، جانمایی و مونتاژ راحت تر، ارتعاش انتقالی کمتر و... هستند. اما یکی از مشکلات پیاده سازی چنین سیستم هایی در عمل، پیچیدگی در مدل سازی ریاضی این عملگرها می باشد. این امر باعث شده است که اکثر محققان از یک مدل ساده شده، برای طراحی سیستم کنترلی استفاده کنند، بدون آنکه عدم قطعیت ها در مدل ساده شده را در نظر بگیرند. در این مقاله برای رفع این مشکل از یک روش کنترلی مود لغزشی- تطبیقی استفاده شده که در برابر این نبود قطعیت ها در مدل مقاوم است و همچنین می تواند حد بالای این عدم قطعیت ها را تخمین بزند، بدون آنکه نیاز باشد تا از عملگرهای بزرگ تر برای اطمینان از پایداری سیستم استفاده کرد. با توجه به نتایج شبیه سازی، می توان مشاهده کرد که سیستم کنترلی مورد طراحی قادر است که ماهواره را در کمترین زمان ممکن و بدون فراجهش به وضعیت مطلوب برساند.

کنترل وضعیت ماهواره, کنترلرهای مومنتوم سیالی, کنترل مود لغزشی تطبیقی, عدم قطعیت