تاثیر شرایط خشک کردن چوب راش بر pH، ظرفیت بافرکنندگی و مقاومت اتصال آن با رزین اوره- فرمالدهید

در این تحقیق، ویژگیهای شیمیایی لایه سطحی چوب راش اندازهگیری شده و کیفیت اتصال آنها مورد مطالعه قرار گرفت. از چوب راش عاری از عیبهای ظاهری نمونه برداری شده و میزان رطوبت قبل از خشک کردن آن در سه سطح ۳۰، ۴۰ و ۵۰% (مبنا: وزن خشک) تنظیم شد. بعد از کاهش رطوبت تا رطوبت تعادل در هوای آزاد (دمای ۲۱ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۳۰%) نمونه‎های چسبانده شده با چسب اوره- فرم‎آلدهید تهیه و مقاومت برشی اتصال آنها اندازه‎گیری گردید. pH، ظرفیت بافرکنندگی اسیدی و قلیایی لایه سطحی و لایهای به عمق ۵/۰ میلی متر از سطح چوب اندازهگیری شد. با زیاد شدن مقدار رطوبت قبل از خشک کردن چوبها، مقاومت کششی اتصال کاهش یافت، ولی تاثیر آن معنیدار نبود. تاثیر این عامل بر درصد شکست در چوب در سطح اعتماد آماری ۹۹% معنیدار شده و میانگینها در دو گروه مجزا قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری نشان میدهد که تاثیر pH لایه عمقی بر مقاومت کششی و تاثیر آن بر درصد شکست در چوب در سطح اعتماد آماری زیادتر از ۹۵% معنیدار شد. در اثر زیاد شدن رطوبت اولیه لایهها، pH لایه سطحی چوب افزایش یافته و در اثر زیاد شدن pH مقاومت اتصال چوب با رزین اوره- فرمالدهید کم گردید. نتایج نشان دادند که کمترین ظرفیت بافرکنندگی اسیدی مربوط به نمونههای با ۴۰% رطوبت قبل از خشک کردن بود. در اثر زیاد شدن ظرفیت بافرکنندگی اسیدی لایه سطحی، مقاومت کششی کاهش یافته و درصد شکست در چوب افزایش یافت. تاثیر ظرفیت بافرکنندگی اسیدی لایه سطحی بر مقاومت کششی معنیدار نبوده، ولی تاثیر آن بر درصد شکست در چوب در سطح اعتماد آماری ۹۹% معنیدار شد.

Keywords:

اوره– فرمالدهید , مقاومت کششی , درصد شکست , pH , ظرفیت بافرکنندگی