اثر غلظت تنظیم کنندهای نفتالین استیک اسید و جیبرلین بر عملکرد گل وکلاله زعفران در بستر کاشت کوکوپیت و پرلیت

زعفران با نام علمی Crocus sativus گیاهی علفی و از لحاظ گیاهشناسی یک ساله بدون ساقه از خانواده Iridaceae است. این گیاه تریپلوئید و عقیم با بنه تکثیر می شود. سطوح هورمونها و تنظیم کننده های رشد تاثیر بسزایی در کنترل دوره خواب، جوانه زنی و سبز شدن گیاه ایفا می نماید. این مطالعه با هدف بررسی اثر غلظتهای مختلف نفتالین استیک اسید (صفر، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ ۱۱.mg) و جیبرلیک اسید (صفر، ۵، ۲۰ و ۴۰ ۱۱.mg) بر عملکرد گل و کلاله زعفران در شرایط بدون خاک (کشت هیدروپونیک) به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. اثر عامل متقابل برای طول کلاله در این آزمایش معنی دار نشد و اثر عامل غلظت در این آزمایش برای صفات وزن تر کلاله، وزن خشک کلاله و تعداد گل در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. بیشترین وزن تر گل۰/۸۴ در واحد سطح (گرم) و۰/۰۵۵ در واخد سطح (گرم) به ترتیب به غلظت ۱۰۰ میلی گرم بر لیتر نفتالین استیک اسید و ۴۰ میلی گرم بر لیتر جیبرلیک اسید تعلق داشت. همچنین بیشترین وزن تر کلاله۰/۲۰۲ و۰/۱۲ مربوط به تیمار غلظت ۲۰۰ میلی گرم بر لیتر نفتالین استیک اسید و ۲۰ میلی گرم بر لیتر جیبرلیک اسید بود. تعداد گل۳/۱۶ در غلظت ۴۰ میلی گرم بر لیتر تفاوت معنی داری با سایر سطوح نشان داد، در حالیکه بین سایر غلظتها با یکدیگر تفاوت قابل توجهی مشاهده نشد.

Keywords:

کشت بدون خاک کوکوپیت , پرلیت , هورمون