ارتباط توانمندی با ابعاد کیفیت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در شهرستان شاهرود، ۱۳۹۲

زمینه و هدف: تغییر رویکرد سنتی به توانمندسازی در آموزش و مراقبت بیماران دیابتی می تواند با ایجاد بستر مناسب، زمینه ساز بهبود خود مراقبتی و وضعیت سلامتی در بیماران دیابتی باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط توانمندی با ابعاد کیفیت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۱۵۶ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ در شهرستان شاهرود انجام شد. با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش توانمندی (DES-۲۸) و پرسشنامه کیفیت زندگی مختص بیماران دیابتی، ارتباط بین توانمندی بیمارن با ابعاد کیفیت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن ارزیابی و سنجیده شد. یافته ها: میانگین نمره توانمندی بیماران ۸۴/۱۶ ±۵۶/۸۲ بود. بین توانمندی بیماران با تمام ابعاد کیفیت زندگی آن ها همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (۰۵/P<). بین توانمندی با سن بیماران همبستگی منفی معنی داری وجود داشت (۵۴/۰-=r،۰۱/۰=P). همچنین تفاوت معنی داری در میزان توانمندی بیماران برحسب متغیرهای جنس (۰۴/۰=P)، وضعیت تاهل (۰۰۱/۰ (P<، نوع زندگی (۰۰۱/۰P<)، تحصیلات (۰۰۱/۰P<) و درآمد (۰۲/۰ P<) مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، بیماران با توانمندی بالاتر از سطوح بالاتر کیفیت زندگی در همه ابعاد برخوردار بودند. همچنین توانمندی بیماران با برخی مشخصات دموگرافیک آن ها در ارتباط بود. بنظر می رسد پرستاران می توانند با شناسایی عوامل تاثیرگذار بر توانمندی و گنجاندن برنامه های آموزشی مبتنی بر توانمندسازی در بالین به منظور دستیابی به سطح بالاتری از کیفیت زندگی کمک کنند.

Keywords:

Diabetes type ۲ , Quality of life , Empowerment , Self-management , دیابت نوع ۲ , توانمندی , کیفیت زندگی , خودمراقبتی