پریسا شینی جابری - Jondishapour University
شهرام براز پردنجانی - Jondishapour University
سمیرا بیرانوند - Jondishapour University

زمینه و هدف: عزت نفس عامل اصلی و اساسی در سازگاری عاطفی- اجتماعی بوده و بر تمام سطوح زندگی از جمله بر فعالیت های فرد تاثیر می گذارد. با توجه به شیوع بالای فرسودگی شغلی در میان پرستاران، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین عزت نفس و فرسودگی شغلی پرستاران انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، ۳۰۰ پرستار شاغل در بخش های ICU، سوختگی و اورژانس بیمارستان های آموزشی شهر اهواز در سال ۱۳۹۲ به روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، فرسودگی شغلی ماسلاچ و عزت نفس کوپر اسمیت جمع آوری و عزت نفس و فرسودگی شغلی پرستاران مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه اکثریت پرستاران (۲۴۸ نفر) مونث (۷/۸۲%) بودند و میانگین سنی نمونه ها ۹۲/۴±۷۶/۳۰ سال بود. میانگین نمره عزت نفس پرستاران ۷۴/۲۸±۹۱/۸۱ به دست آمد. نتایج فرسودگی نشان داد اکثر پرستاران به جز در بعد شدت خستگی هیجانی و مسخ شخصیت، در سایر ابعاد دچار سطوح متوسط فرسودگی شغلی بودند. تنها میان عزت نفس و فراوانی کفایت فردی همبستگی معنی داری وجود داشت (۰۳۵/۰P=، ۱۰۵/۰-r=). بین عزت نفس و سایر ابعاد فرسودگی همبستگی مشاهده شد؛ اما این ارتباط از نظر آماری معنی دار نبود (۰.۰۵

Burnout, Self-esteem, Nurse, Accomplishment, فرسودگی شغلی, عزت نفس, پرستار, کفایت فردی