امیر نوربخش - عضو هیات تحریریه

در این تحقیق برای بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه چوب پلاستیک، از چند ماده لیگنوسلولزی (باگاس، ساقه برنج، گندم و چوب صنوبر) به عنوان تقویت کننده استفاده شده و همچنین اثر نانورس در چندسازه پلی پروپیلن/ چوب پلاستیک بررسی شده است. مقدار نانورس در سه سطح مختلف (صفر، ۳ و ۶ درصد وزنی) متغیر بوده است. ویژگی های مقاومت کششی، خمشی و ضربه مطابق با آیین نامه استاندارد ASTM اندازه گیری شدند. همچنین برای تفسیر نتایج عکسبرداری الکترونی پویشی (SEM) و عکسبرداری الکترونی انتقالی (TEM) و پراش اشعه ایکس (XRD) انجام گرفت. با استفاده از آزمون فاکتوریل دو عامله در قالب بلوک های کامل تصادفی تجزیه و تحلیل آماری انجام شد و مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن (DMRT) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از باگاس و چوب صنوبر سبب افزایش ویژگیهای مقاومتی نسبت به دو ماده ساقه گندم و برنج گردیده است. با بررسی اثر میزان مصرف ذرات نانورس مشخص گردید که در صورت استفاده از ۳ درصد ذرات نانورس ویژگیهای مقاومتی چندسازه به حداکثر رسیده است. بررسی نوع فازها و ریخت شناسی چندسازه نانو چوب پلاستیک به کمک طیف پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی نشان دهنده تشکیل ساختارهای بین لایه ای و درون لایه ای است. در صورت استفاده از ۳ درصد ذرات نانورس جدایی نسبی لایه های سیلیکاتی (لایه لایه ای) مشاهده شد، که می تواند ناشی از تشکیل ساختار درون لایه ای باشد.  

چندسازه, مواد لیگنوسلولزی, ذرات نانورس, ویژگیهای مقاومتی و عکسبرداری SEM, TEM