حبیب الله عرب تبار فیروزجایی - بخش تحقیقات علوم چوب و فراورده های آن، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
علی رضانژاد - بخش تحقیقات علوم چوب و فراورده های آن، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
عبدالرحمن حسین زاده - بخش تحقیقات علوم چوب و فراورده های آن، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

گونه های مورد بررسی در این مطالعه راش، بلندمازو، ممرز، توسکا، چنار، اکالیپتوس کاملدولنسیس و کرت بودند. هر گونه، دارای سه تیمار شامل نمونه های شاهد (طبیعی)، اشباع شده با کرئوزوت و سلکور با روش سلول پر بودند. ابعاد نمونه های آزمونی ۲۰´۷.۵´۲ سانتیمتر بود که نمونه های اشباع شده و شاهد به طور جداگانه در ایستگاه دریایی بندرعباس نصب شدند. دوام نمونه ها پس از ۲۴, ۱۸, ۱۲, ۹ و ۳۶ ماه استقرار در دریا با معیار IRG/WP/۴۴۳۲ (۱۹۸۵)مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج ارزیابی نمونه های آزمونی، هیچیک از چوب های مورد بررسی در حالت طبیعی (بدون تیمار حفاظتی) در مقابل حفاران دریایی مقاوم نبودند. اشباع چوب با کرئوزوت و به روش بتل (Bethel)، باعث افزایش دوام چوب شد و غیر از گونه ممرز که نمونه های اشباع شده آن تخریب شدند، بقیه گونه ها پس از ۳۶ ماه استقرار در دریا همچنان بدون علایم تخریب باقی ماندند. اشباع با نمک محلول در آب (سلکور)، باعث افزایش قابل توجه داوم چوب ها نشد و نمونه های اشباع شده با آن در مدت کمتر از ۱۵ ماه تخریب شدند.

حفاران دریایی, کرئوزوت, سلکور, اشباع و دوام