نیایش پورحسن

عبدالرحیم همایون فرخ و رکن الدین همایون فرخ دو نویسنده و ادیبی هستند که برای جامعه ادبی ایران در قرن اخیر چهره های چندان شناخته شده ای نیستند. مقاله پیش رو، واکاوی کوتاهی درباره شرح زندگانی، آثار و نمایشنامه های این دو نادره کار کاشانی است که در مسند پدر و پسر، نه تنها در حوزه های ادبی ایران آثار فراوانی را در قالب تحقیق و نگارش و تصحیح متون ادبی از خود بر جای گذاشته اند، بلکه هر دو این درگذشتگان نیز در حوزه نمایشنامه نویسی وارد شده و در ژانرهای مختلف چند نمایشنامه طبع آزمایی کرده اند. در مقاله پیش رو، ابتدا مقدمه ای درباره وضعیت نمایشنامه نویسی ایران در روزگاری آورده ایم که این پدر و پسر در آن به فعالیت پرداخته اند. سپس به زندگانی آن ها به صورت مستقل و گذرا پرداخته ایم و درنهایت، بدون هرگونه جانب داری، آثار نمایشی هریک از این دو ادیب را بررسی کرده ایم. پیش از ورود به مبحث اصلی، ذکر این نکته لازم است که این مقاله با رویکردی تاریخی و به روش مطالعات کتابخانه ای نگارش شده و تاکید اصلی آن بیشتر بر معرفی این دو ادیب یادشده و تحلیل آثار نمایشی آن ها که امروزه متاسفانه به دست فراموشی سپرده شده است.

عبدالرحیم همایون فرخ, رکن الدین همایون فرخ, اپرت نویسی, نمایشنامه نویسی