سخن سردبیر

به نام خداوند جان و خرد از هزاران سال پیش با کوچ مردمان از سرزمینی به سرزمینی دیگر برای دستیابی به سرزمین های تازه و بعدها برای تجارت با دیگران، نیاز به یادگیری زبانهای دیگر احساس میشد. نیازهای روزافزون برای برقراری ارتباط، رشد فناوریهای نوین، و تبدیل شدن جهان به دهکدهای کوچک، همگی دست در دست هم دادند تا دانش آموزشکاوی زبان از آغاز نیمه ی دوم قرن بیستم به صورت دانشی میان رشتهای با بهرهگیری از دستاوردهای سایر علوم همچون روانشناسی، جامعهشناسی، روششناسی و... مطرح گردد. سپس پژوهشهای بسیاری در هر یک از شاخهها و زیر شاخههای دانش آموزشکاوی زبان صورت گرفت تا با توجه به نیازهای گوناگون زبان آموزان، روش ها، راهبردها و تکنیک ها برای آموزش و یادگیری زبانهای دوم و خارجی کارآمدتر و علمیتر گردد. در مورد زبان فارسی هنوز آنچنان که باید و شاید، دانش آموزشکاوی زبان فارسی رشد نیافته است و افکار و اندیشههای نوین، آهسته آهسته باید در زمینه های مختلفی همچون روشهای آموزش زبان فارسی، تهیه و تدوین مواد آموزشی، مدیریت کلاسهای چند زبانه، آزمون سازی و... تزریق گردند. همچنین، برای آن که دانش آموزشکاوی زبان فارسی دارای تحرک و بالندگی گردد، ناگزیر از فراهم سازی بسترها و زمینه های لازم هستیم. راه اندازی مقاطع کارشناسی و دکتری آموزشکاوی زبان فارسی یکی از راههای بستر سازی برای رشد اندیشهها و فکرهای نو است. جای بسی تعجب است که در کشورمان برای رشتههایی چون آموزش زبان انگلیسی و آموزش زبان فرانسوی، همه ی مقاطع تحصیلی وجود دارد، اما در مورد زبان فارسی حداقل در مقاطع کارشناسی و دکتری چنین نیست. بی شک، راه اندازی رشته ی آموزشکاوی زبان فارسی در مقاطع مختلف، مسیر تازهای را پیش روی فعالان عرصه ی آموزش زبان فارسی می گشاید تا به صورت علمیتر، کارآمدتر و سریعتر به آرمانها و اهداف متعالی مترتب بر آموزش و گسترش زبان فارسی دست یابند.    امیررضا وکیلی فرد  آموزشکاو زبان فارسی و سردبیر پژوهشنامه    

Keywords:

-------