اعظم رستمی - کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان - دانشگاه اصفهان
حدائق رضائی - استادیار گروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان
عادل رفیعی - استادیار گروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان

مقاله ی حاضر، تاثیر عمق خط بر خطاهای املای فارسی دانش­آموزان آذری زبان را بررسی می­کند. در این پژوهش، مفهوم «عمق خط» با مقیاس «آوایی­شدگی» مورد سنجش قرار خواهد گرفت و در این راستا، از مطالعهی اسپنسر (۱۹۹۹) به منظور محاسبه­ی این عامل استفاده می شود. داده­های به­کار رفته در این مطالعه از میان ۱۲۵ برگه ی­ آزمون نهایی املای دانش­آموزان در چهار مدرسه ی راهنمایی دخترانه­ی شهر زنجان استخراج شده است که به ­صورت کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفته­اند. در این بررسی، پس از ثبت تمامی خطاهای املایی، فهرستی از آنها ارائه خواهد شد. این خطاها که ۲۰ واژه را شامل می­شود، در تحلیل آماری مربوط به سنجش «عمق خط» با مقیاس «آوایی­شدگی» مورد استفاده قرار می گیرد. فرضیه­ی تحقیق حاضر با توجه به مطالعه­ی اسپنسر، حاکی از وجود ارتباط بین عامل عمق خط (آوایی­شدگی) و خطاهای املایی است. نتایج حاصل از این پژوهش، عدم تحقق این فرضیه را نشان می دهد و چنین بیان می­کند که این عامل، تاثیری در ایجاد خطاهای املایی دانش­آموزان مورد مطالعه نداشته است.

خطاهای املایی, عمق خط, آوایی شدگی