امینه انجم شعاع - عضو هیات علمی گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

یکی از مهمترین و پیچیده ترین تحولات اجتماعی در نیم قرن اخیر، توسعه شهرنشینی و یکی از ضروری ترین عوامل ملازم توسعه شهرنشینی توجه به بحث توسعه پایدار شهری قلمداد می شود. توسعه پایدار در حقیقت ایجاد تعادل میان توسعه، اجتماع، اقتصاد و مهمتر از همه محیط زیست است. از آنجا که یونسکو، آموزش را آغاز توسعه برشمرده می توان کفت تعلیم و تربیت مهمترین عامل مؤثر در دگرگونی طرز نگرش و رفتار بشری است که در مسیر رشد اقتصادی، بهبود کیفیت زندگی، ایجاد دانش و مهارت، تأمین فرصتهای شغلی و افزایش تولید جامعه به کار گرفته می شود. برنامه ریزی جهت آموزش شهری و شهروندی به منظور حرکت لز وضع موجود شهر و شهروندان به سمت وضعیت مطلوب، مستلزم تدوین برنامه های تدریجی است. رشد و توسعه مطلوب شهری به تغییرات و دگرگونی هایی نیاز دارد تا در جهت تحرک پذیری و مشارکت پذیری شهروندان گام بردارد. آموزش های زیست محیطی شهروندی باید در سه سطح کودکان، محطلان و سپس تمامی آحاد جامعه صورت گیرد. همچنین در جهت توسعه مطلوب آموزش های شهروندی باید از شیوه هایی استفاده کرد که مقبوایت اجتماعی با تأکید بر پیشرفت برنامه های آموزشی همراه با تغییرات مثبت، توأم بوده و بطور همزمان با معیارهای اجتماعی و فرهنگی و زیست محیطی همخوانی و سازگاری داشته باشد.

توسعه شهری، توسعه پایدار، آموزش شهروندی، محیط زیست