علیرضا رضائی - استادیار گروه ژاپنی، دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران،

کتاب توهمی به نام جمع گرایی؛ سوء برداشت های مباحث شناخت مردمان ژاپن و ریشه های آن درپی اثبات این نکته است که علی رغم ذهنیت کلیشه ای رایج، ژاپنی ها الزاما مردمانی جمع گرا نیستند. نویسنده از این ذهنیت کلیشه ای که ژاپنی ها را مردمانی جمع گرا می شناسد به منزله یک توهم یاد می کند و در تبیین دلایل بروز چنین توهمی، با یک رویکرد روان شناسی به نقش سوگیری های شناختی اشاره می کند. ازنظر وی سه نوع سوگیری شامل «سوگیری متناظر»، «سوگیری تاییدی»، و «سوگیری برآمده از اطلاعات موجود»، در بروز توهم و ذهنیت کلیشه ای جمع گرابودن مردمان ژاپن نقش اساسی دارند.نویسنده معتقد است رفتار انسان ها برآمده از موقعیتی است که در آن واقع می شوند، نه الزاما فرهنگی که به آن تعلق دارند و دراصل به مقابله با انسان شناسانی مانند روث بندیکت، که اعتقاد دارند رفتار افراد یک جامعه برآمده از فرهنگ حاکم بر آن جامعه است، می پردازد. وی از برچسب جمع گرایی به مثابه برچسبی که غربی ها و در راس آن ها آمریکایی ها برای تحقیر ژاپن ساخته اند یاد می کند و ریشه های تاریخی این برچسب را در نظام میلیتاریسم ژاپن در دوران جنگ جهانی دوم، که باعث شد بقیه کشورها به کل ملت ژاپن به دید یک ارتش نگاه کنند، جست وجو می کند.

ژاپن, آمریکا, ژاپنی ها, جمع گرایی, فردگرایی