حمیدرضا محبوبی آرانی - استادیار گروه حکمت و فلسفه، دانشگاه تربیت مدرس

فیلسوفان همواره نظریه هایی درباره چیستی به روزی به دست داده اند، اما از روان شناسی غافل بوده اند و روان شناسان نیز در بحث های خود از به روزی هیچ نظریه ای درباره چیستی آن در اختیار نداشته اند. مایکل بیشاپ در کتاب زندگی خوب: یک پارچه سازی فلسفه و روان شناسی به روزی می کوشد تا این دو حوزه ظاهرا از هم جدا را با یک دیگر و تحت رویکردی جامع متصل سازد و حاصل نیز تقریر چهارچوب نویی برای فهم زندگی خوب و به روزی است. این چهارچوب نظریه شبکه ای است، شبکه ای خودکفا و خودبسنده از احساسات و عواطف مثبت، نگرش های مثبت، ویژگی های مثبت، دستاوردهای مثبت، و تعامل سازنده و کام یاب با جهان که چهارچوبی علی و معلولی فراهم می آورد. مقاله کنونی به طور خاص، با تاکید بر رویکرد جامع نویسنده و نظریه ای شبکه ای علی، کتاب را معرفی می کند. درانتها نیز به طور خاص نکاتی انتقادی را درمورد روش شناسی نویسنده و نیز محتوای نظریه شبکه ای وارد می سازد که بیش تر به مسئله اعتبار هنجارگذارانه این نظریه در قیاس با سایر نظریه های درباره به روزی مربوط می شود.

به روزی, فلسفه, روان شناسی مثبت نگر, رویکرد جامع, نظریه ای شبکه ای