مصطفی جوینده - گروه مدیریت فناوری اطلاعات، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمد رضا کاباران زاد قدیم - گروه مدیریت صنعتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سبحان روشنی - گروه برق، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
مهدی کریمی زند - گروه مدیریت بازرگانی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

امروزه جهان شاهد وقوع جرایم بسیاری در حوزه بانکداری الکترونیک می باشد. با کمی بررسی در این خصوص نیاز به مدل جامع، تلفیق شده و مطابق با مسائل روز در زمینه امنیت برای بانک ضروری و حیاتی به نظر می رسد. این تفکر قدیمی و از کار افتاده که امنیت اطلاعات تنها بواسطه خرید تکنولوژی و ابزارهای فنی حاصل می گردد، دیگر مثمر ثمر نمی باشد. هدف از انجام این تحقیق ارائه مدل کمی جهت افزایش امنیت در صنعت بانکداری الکترونیک می باشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و دارای رویکرد آمیخته است. جامعه آماری در مطالعات کیفی شامل خبرگان حوزه بانکداری الکترونیک است که ۱۸ نفر و در بخش کمی ۱۲۳ نفر میباشد. روش نمونه گیری در بخش کیفی از گلوله برفی و در بخش کمی از روش تمام شمار استفاده گردیده است. داده های کیفی با روش مصاحبه نیمه ساخت یافته تهیه و سپس تحلیل محتوا شدند و داده های کمی با روش تحلیل عاملی و بوسیله نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و نرم افزار PLS نسخه ۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پرسشنامه طراحی شده دارای ۳۰ سوال است که روایی آن با تحلیل عاملی تائیدی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ اندازه گیری شد که مقدار آن ۷۰/۰ برآورد شد که از میزان قابل قبولی برخوردار است. نتایج نشان می دهد عوامل موثر بر امنیت اطلاعات در بانکداری الکترونیک هفت عامل هستند که عبارتند از: رمز دوم پویا، کارکرد ایزوها، فرهنگ سازی، آموزش جامع، تقویت زیر ساخت ها، به روز بودن سیستم و استفاده از متخصص.

بانکداری الکترونیک, امنیت بانکداری الکترونیک, امنیت اطلاعات, جرایم الکترونیک