مدیریت و برنامه ریزی منابع آب با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی

به منظور در نظر گرفتن ابعاد و پیچیدگیهای سیستم های منابع آب، امروزه مدیران و برنامه ریزان جهت رسیدن به تصمیمات بهینه، به استفاده از مدلهای بهینه سازی به عنوان ابزاری کارآمد روی آورده اند. در تحقیق حاضر به منظور بررسی الگوی کشت موجود در دشت همدان - بهار و تدوین سناریوهای مدیریت منابع آب در بخش کشاورزی از مدل برنامه ریزی خطی و نرم افزار لینگو استفاده شد. این مدل با هدف تعیین الگوی کشت بهینه، تعیین میزان تخصیص بهینه از منابع آب سطحی و زیرزمینی و حداکثر کردن سود حاصل از کشت محصولات تدوین گردید و با توجه به قیود و محدودیتها به اجرا درآمد. به منظور بررسی گزینه های مدیریتی سه سناریو بهینه سازی الگوی کشت در وضع موجود، بهینه سازی الگوی کشت با اعمال محدودیت برداشت از منابع زیرزمینی، بهینه سازی الگوی کشت با تغییر در شیوه آبیاری تدوین و با استفاده از مدل اجرا شد. نتایج بدست آمده از اجرای مدل حاکی از برتری سناریو تغییر شیوه آبیاری نسبت به دو سناریو دیگر می باشد به طوری که میزان آب مصرفی الگوی کشت ۸‎/۲۳ درصد کاهش و میزان تولید، سطح قابل کشت و سود بدست آمده به ترتیب ۱‎/۱۳درصد، ۷‎/۱۲درصد و ۸‎/۱۵درصد نسبت به الگوی موجود افزایش نشان می دهد

Keywords:

برنامه ریزی خطی , بهینه سازی , دشت همدان بهار , لینگو , مدیریت منابع آب