تاثیر سوپرجاذبA۲۰۰ در شرایط تنش خشکی بر برخی پارامترهای فیتوشیمیایی گیاه فلفل قلمی (Capsicum frutescence) و بهره وری آب

خشکسالی های پی در پی سبب شده تا در حال حاضر بیشتر نقاط جهان با بحران آب روبرو شوند. از این رو برای صرفه جویی در مصرف آب بخش کشاورزی از فناوری های جدید و مواد مختلفی استفاده می شود. یکی از این مواد پلیمرهای سوپرجاذب بوده که می توانند مقادیر زیادی از آب حاصل از بارندگی و یا آبیاری را جذب کرده و دوباره آن را در دسترس گیاه قرار دهند. بر این اساس، این پژوهش برای بررسی تاثیر پلیمر سوپرجاذب A۲۰۰ در شرایط تنش خشکی بر برخی صفات فیتوشیمیایی گیاه فلفل مانند ویتامین ث، مواد جامد محلول، نشت یونی، کلروفیل و بهره وری آب در قالب طرح کاملا تصادفی و آزمایش فاکتوریل با سه سطح آبیاری شامل ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی و چهار سطح پلیمر سوپرجاذب شامل ۰، ۱‎/۰، ۲‎/۰ و ۳‎/۰ درصد وزنی انجام شد. نتایج نشان داد، در شرایط تنش سطوح سوپرجاذب سبب افزایش مواد جامد محلول و کاهش نشت یونی در گیاه فلفل قلمی خواهد شد. تحلیل آماری نشان می دهد که برای دستیابی به حداکثر بهره وری آب و کاهش اثرات منفی برخی از پارامترهای فیتوشیمیایی از جمله نشت یونی، مناسب ترین سطح آبیاری و سطح پلیمر سوپرجاذب به ترتیب تامین ۵۰ درصد نیاز آبی و کاربرد ۳‎/۰ درصد وزنی سوپرجاذب است.

Keywords:

آبیاری , پارامترهای فیتوشیمیایی , سوپرجاذب , کم آبی