پوریا زرشناس - کارشناسی ارشد شیمی معدنیدانشکده علوم شیمی و نفت - دانشگاه شهید بهشتی

لاستیک ها شایع ترین نوع زباله در اقیانوس ها و دریاچه ها به حساب می آیند. بقایای این مواد می تواند در هر سایز و یا شکلی موجود باشد اما به ذرات با سایزی کمتر از ۵ میلی متر(به اندازه ی دانه ی کنجد) میکروپلاستیک می گویند. در واقع این مواد می توانند سایزی در حدود ۵ میلی متر تا ۱ میکرومتر داشته باشند. ذرات کوچکتر از ۱میکرومتر تا ۱۰۰ نانومتر را زیر مجموعه ی این مواد می نامند و با نام نانوپلاستیک ها شناخته می شوند. مطالعات نشان می دهد که اکثر اجزای ذرات پلاستیکی دارای اندازه-های مختلف در محدوده ی میکرومتر هستند.زمانی که به عوارض مخرب آلودگی پلاستیکی می اندیشیم، معمولا تصویر لاک پشت هایی به ذهن ما می رسد که در کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف یا انبوهی از بطری های پلاستیکی در محل دفن زباله گیر افتاده اند؛ برای اکثر ما این موضوع یک مشکل زیست محیطی محسوب می شود.اما شواهدی نیز وجود دارد که نشان می دهند زباله های پلاستیکی می توانند یک مشکل سلامتی نیز باشند. مشکل از آنجاست که پلاستیک به ذرات ریز تقسیم می شود که اصطلاحا میکروپلاستیک گفته می شود که طول آن ۵ میلی متر (به اندازه یک عدس) یا کمتر است.

پلاستیک، میکروپلاستیک، نانوپلاستیک، محیط زیست