آسیب شناسی روش های تدریس درس آزمایشگاه زبان ازنظر استادان و دانشجویان رشته زبان و ادبیات عربی

آموزش مهارت های زبانی همواره به مثابه یکی از مهم ترین دغدغه های برنامه ریزان و متخصصان آموزش در نظام آموزشی به شمار می رود. اگرچه آموزش زبان عربی در ایران کاستی ها و مشکلات بی شماری دارد، این مشکلات بیش تر در بخش مهارت های زبانی و به ویژه در درس آزمایشگاه زبان به چشم می خورد. این جستار با استفاده از روش پیماشی بر آن است تا علاوه بر بررسی روش های تدریس درس آزمایشگاه زبان در مقطع کارشناسی رشته زبان و ادبیات عربی، میزان موفقیت استادان در تدریس این درس و هم چنین میزان استفاده آن ها از معیارهای مناسب تدریس درس آزمایشگاه را کشف کند و در پایان نیز راه کارهای مناسبی درجهت حل مشکلات تدریس این درس ارائه دهد. جامعه آماری این پژوهش شامل ده استاد متخصص در حوزه مهارت های زبانی و ۶۸ دانشجوی کارشناسی رشته زبان و ادبیات عربی در دانشگاه های تهران است. مهم ترین یافته های پژوهش نشان داد: در تدریس درس آزمایشگاه زبان، اهداف موردنظر برنامه ریزان آموزش محقق شده است و مشکلاتی ازجمله روش های سنتی تدریس، عدم تنوع موضوعات، و خلا تجهیزات و امکانات آموزشی جدید به چشم نمی خورد.  

Keywords:

آموزش زبان عربی , مهارت های زبانی , روش تدریس , آزمایشگاه زبان