مسعود صالحی پور - Microbiology Department, Islamic Azad University—Parand Branch, Tehran, Iran
سعید ذاکر بستان آباد - Microbiology Department, Islamic Azad University—Parand Branch, Tehran, Iran
شهلا رضایی - Tehran University of Medical Sciences
عبدالرزاق هاشمی شهرکی - Pasteur Institute of Iran, Tehran, Iran

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه چند مرکزی، تعیین حساسیت دارویی  ایزوله های مختلف نوکاردیا های جدا شده از نمونه های  بالینی بود.  مواد و روش ها: تعداد یک صد و بیست و هفت بیمار مبتلا به نوکاردیوز از ۵ استان کشور وارد این مطالعه شدند. تشخیص مولکولی گونه نوکاردیا با استفاده از تجزیه و تحلیل توالی S rRNA ۱۶ انجام شد. تست حساسیت ضد میکروبی بر اساس  توصیه موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. یافته ها: ۳۵ ایزوله N. cyriacigeorgica ، ۳۰ ایزوله  N. asteroids ، ۲۶ ایزوله N. farcinica ، ۱۲ ایزوله N. otitidiscaviarum و ۱۰ایزوله  N. abscessus  در این بررسی مورد مطالعه قرار گرفتند. همه باکتری های جداشده حساس به لینوزولید بودند. تمام ایزوله های N. cyriacigeorgica ،N. asteroids ، N. otitidiscaviarum، N. abscessus جدا شده به تری متوپریم سولفامتوکسازول حساس بودند، در حالیکه ۸% از ایزوله های N. farcinica جداشده به این دارو مقاوم بودند. همه N. otitidiscaviarum جدا شده به ایمی پنم بسیار مقاوم بودند، اما N. cyriacigeorgica ، N. asteroids ، N. farcinica، N. abscessus تنها در حد متوسط مقاوم بودند. نتیجه گیری: الگوهای حساسیت با متفاوت شدن گونه های نوکاردیا تغییر کردند. مقاومت به تری متوپریم سولفامتوکسازول در ایران پایین بود و نتایج این مطالعه نشان داد که این دارو همچنان می تواند به عنوان داروی  خط اول درمان استفاده شود. لینوزولید نیز به خوبی نوکاردیا را پوشش می دهد و می تواند یک عامل خط دوم باشد.

Microbial Drug Resistance, Minimum Inhibitory Concentrations (MICs), Nocardia, مقاومت دارویی میکروبی, حداقل غلظت بازدارنده (MIC), نوکاردیا