سیدابراهیم موسوی - دانشیار، دانشگاه صنعت آب و برق؛ رئیس پژوهشگاه نیرو
حسن ظهور - استاد، قطب علمی طراحی، رباتیک و اتوماسیون دانشگاه صنعتی شریف؛ عضو پیو
محمدمهدی غفاری - مربی پژوهشی، فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران
منوچهر توکلی گرگری - مشاور مدیرعامل در منابع انسانی، شرکت توانیر

آموزشهای فنی حرفهای و کاربردی هر کشور با برنامههای آموزش عمومی آن کشور در تعامل است و نمیتوان آن را به طور انتزاعی و جداگانه برنامهریزی کرد. همچنین آموزشهای عمومی هر کشور، متأثر از برنامه ها و شرایط اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی آن کشور است و در عین حال بر آن تأثیر میگذارد. شرایط فعلی آموزش در کشور موجب شده است تا در برنامه رشتههای فنی و مهندسی، به آموزش و پرورش کادر واسط بین مهندس نظری و نیروی کار، یعنی مهندس کاربردی (تکنولوژی) توجه درخور مبذول نشود. این مقاله اهتمام دارد تا با مروری بر تجربیات ایران و برخی کشورهای جهان، دلایل عدم توفیق آموزشهای کاربردی را ارائه نماید. همچنین با توجه به چشمانداز تحولات آینده آموزش مهندسی در ایران و جهان، راهکارهای عملی ارتقای آموزش مهندسی کاربردی را برای پاسخگویی به نیازهای صنعت ارائه نماید.

آموزش مهندسی، صنعت، دانشگاه، کارورزی، کارآموزی، آموزش کاربردی