مطالعه راهبردی آموزشبین المللی محیط زیست در مدارس

در اصل 50 قانون اساسی جمهوری اسلامی و نیز قانون حفاظت وبهسازی محیط زیست ایران بر لزوم اجرای برنامه های آموزشی به منظور ارتقای فرهنگ حفظ محیط پرداخته شده است و سازمان حفاظت محیط زیست، ملزم به تنظیم و اجرای برنامه های آموزشی به منظور تنویر افکار عمومی، همکاری با مراجع مربوطه در گنجاندن برنامه های درسی زیست محیطی در تمامی دوره ها و تهیه و اجرای برنامه های آموزش محیط زیست شده است.این در حالی است که اقدامات انجام شده در راستای این وظایف به نحو شایسته ای به انجام نرسیده ودر همین حال یکی از مهم ترین مشکلات محیط زیست ، کم اطلاعی و ناآگاهی مردم و ضعف میزان اطلاع رسانی محیط زیستی است. در این میان به کار گیری تجربیات بین المللی آموزشمحیط زیستی به ویژه در مقاطع پایین تحصیلی از جایگاه و اهمیت بسیاری بر خوردار است. ازمهم ترین شیوه نامه های کاربردی برای ارایه تجارب مناسب در آموزشو پرورشمحیط زیستی برای کودکان خردسال می توان به این شیوه نامه ها اشاره نمود: ( 1) درگیر کردن کودکان در فعالیت های محیط زیستی،( 2) به کار گیری تجارب ساده ( 3) تشویق به کارگیری و استفاده از حواس،( 4) تمرکز بر روی رابطه با محیط زیست به صورت پیشرفته، ( 5) نشان دادن لذت بردن از طبیعت( 6) به کارگیری نقشخانواده ؛ ( 7 ) هماهنگی به کارگیری پتانسیل های سایر رشته ها ( 8) در نظر داشتن دیدگاه چند فرهنگی . بی تردید به کار گیری انواع راهبرد های آموزشی مناسب برای پرورشزندگی پایدار بسیار کارا خواهد بود.

Keywords:

چشم اندازراهبردی , آموزش , محیط زیست , مدارس