«ضرورت توسعه صنعتی سازی ساختمان در دستیابی به اهداف طرح جهش تولید مسکن» (قسمت اول)

روند تولید مسکن در دهه نود شمسی آهنگی کاملا نزولی داشته به گونه ای که از رکورد تولید بیش از ۹۰۰هزارواحد مسکونی در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ به کمتر از ۵۰۰ هزار واحد مسکونی در سالهای ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ کاهش یافته است. بدین منظور بر اساس کسری تولید در این سال ها، مجلس شورای اسلامی در قالب طرح جهش تولید و تامین مسکن، دولت را مکلف کرد تا در طول چهار سال حداقل سالانه به طور متوسط یک میلیون واحد مسکونی در کشور برای متقاضیان واجد شرایط براساس قانون حمایت از تولید و عرضه مسکن مصوب ۲۵/۰۲/۱۳۸۷ تولید و عرضه نماید. نکته ای که در این میان کمتر بدان پرداخته شده است، نحوه دستیابی به این تیراژ تولید و تدارک تمهیدات لازم جهت افزایش تولید مسکن در کشور است. تجربه سال های اوج تولید مسکن بیانگر کمبود مقطعی مصالح و تجهیزات ساختمانی و چندنرخی شدن آنها بوده است. در دوره اوج تولید مسکن، سرمایه گذاری قابل ملاحظه ای در صنایع ساختمانی خرد و کلان شکل گرفت ولی در سال های میانی دهه ۹۰ عملا بواسطه تاخیر زمانی این فرایند (پیک تقاضای مصالح نسبت به پیک تولید آن) بخشی از این افزایش ظرفیت تولید بواسطه کاهش تولید مسکن، دچار رکود شدید و یا تعطیلی شدند. همچنین در سال های تولید مسکن با تیراژ حداکثری، ساخت وساز منجر به افت برخی شاخص های کیفی و مهندسی مسکن شده است.