ظرفیت سازی اسکان غیررسمی در شهر ورامین در راستای ارتقای کیفیت معماری و زیست پذیری شهری

یکی از مهمترین اقدامات در ساماندهی اسکان های غیررسمی، اصلاح و تعدیل در عملکرد قانونی، مدیریتی و اجرایی نهادهای اداری شهری و نهادهای مسئول در مواجهه با این گونه اسکان هاست. ظرفیت سازی در سطح مدیریت محلی و اجتماع محلی برای افزایش ارتقای توانمندی آنها و سازوکاری برای پایدار سازی اقدامات ساماندهی است.تاثیر بخش مردمی در امور شهر، همواره غیرمستقیم و تا اندازه ای ناچیز بوده است. با این وجود در تئوری های جدید برنامه ریزی شهری و هنر معماری بر نقش مردم در امور شهر و همچنین بر لزوم مشارکت در مداخله در شهرها تاکید شده است.توانمند سازی نوعی نگرش به حاشیه نشینی است که در آن دولت ها کوشش می کنند به جای طرز نگرشی مقابله و تخریب محیطی توانمند تحت شرایطی که مردم ساکن در محلات با استفاده از منابع تحت مالکیت خود و تولیدشان بتوانند راه حل هایی محلی برای مشکلات مسکن به ویژه کیفیت زیست پذیری و معماری خود پیدا کنند. دستیابی به زیست پذیری مانند یک چتر هست که با دامنه متنوعی از مفاهیم نظیر کیفیت زندگی؛کیفیت مکان و معماری آن، رضایت ساکنان، کیفیت محیط زندگی و محل سکونت، پایداری و سرزندگی همپوشانی از اهداف اصلی این محلات است. هدف از پژوهش فوق، بهره گیری از ظرفیت و مشارکت نهادهای مردمی و توسعه اجتماع محور محله ی عمرو آباد در ورامین با تاکید بر محلات حاشیه شهر برای زیست پذیری شهری می باشد. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی با تاکید بر مطالعات میدانی و کتابخانه ای می باشد. تحلیل و یافته های پژوهش، بیانگر این واقعیت است که ساکنان محله عمروآباد ، قادر و مایل به مشارکت با مدیریت شهری برای پیشبرد برنامه های توانمند سازی این گونه سکونت گاه ها می باشند. ضمن آنکه ظرفیت هایی برای برخی از انواع این نهادها در سطح محله عمروآباد وجود دارد. با مطالعه و شناخت در چارچوب ماهیت اجتماعی، اقتصادی و کالبدی-معماری سکونتگاه ها و ظرفیت درونی مشارکت کنندگان می توان به ساماندهی و توانمندسازی آنها اقدام کرد.

Keywords:

مشارکت , توانمند سازی , زیست پذیری , ورامین