تحلیل ویژگی های زیباشناسانه ی نقوش تزیینی گچبری و تاثیر معناگرایانه ی آن در معماری مساجد ایرانی دوره ی ایلخانی (نمونه ی موردی: مسجد جامع اصفهان)

بحث زیبایی شناسی در معماری که به مبانی کیفی و نظری مربوط می شود و گچبری نیز خلق آثاری متاثر از تفکر و خلاقیت معمار است که با استفاده از عناصری همچون تقارن، هماهنگی، تناسب و... روح معنا را در کالبد می دمد. طبق مطالعات صورت گرفته بیشترین تزیینات و خلاقیت ها در گچبری دردوره ی ایلخانی بوده است که از جمله نمونه ی موردی که در مقاله مورد مطالعه قرار گرفته است مسجد جامع اصفهان می باشد، در مسجد جامع اصفهان با استفاده از نقوش مارپیچ و هماهنگی و تناسب و تقارن و مرکزیت در گچبری این فضا را به یک فضای خاص مبدل ساخته، که هنوز نیز جزو نمونه های برتر تزیینات گچبری شناخته می شود. انسان همواره سعی می کند زیبایی را در فضای زیستن خویش دریافته و رمزگشایی کند، از این رو معماری معناگرایانه دارای اهمیت والایی در زیبایی شناسی اسلامی و هویت اسلامی بنا می باشد. که پژوهش حاضر با هدف درک روح معماری مسجد به روش محتوایی (تحلیلی_توصیفی) و استناد به مقالات صورت گرفته به درک معنای پنهان در پس کالبد گچبری های مسجد جامع پرداخته است. و نتایج حاصل از پژوهش نمایانگر ارتباط بین تفکر معمار، کالبد و زمینه است.

Keywords:

معماری اسلامی , تزیینات , گچ بری , زیبایی شناسی , معماری معناگرا