ارزیابی آزمایشگاهی عملکرد شیارشدگی و خرابی رطوبتی مخلوط آسفالت گرم حاوی کائووکس

اخیرا استفاده از تکنولوژی گرم با کاهش دمای تولید مخلوط های آسفالتی و کاهش تولید آلاینده های زیست محیطی نسبت به مخلوط آسفالتی داغ موردتوجه بسیاری از پژوهشگران صنعت آسفالت قرارگرفته است. پایین بودن دمای تولید مخلوط های آسفالتی در تکنولوژی گرم ممکن است باعث شود که مصالح سنگی مورداستفاده در تولید آسفالت گرم به طور کامل خشک نبوده و منجر به ایجاد خرابی های نظیر عریان شدگی و شیار شدگی در مخلوط های آسفالتی گرم شود. در این تحقیق به ارزیابی خواص شیار شدگی و حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با کائووکس به عنوان مواد افزودنی گرم پرداخته شده است. بدین منظور از آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم، مدول برجهندگی در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد و خزش دینامیکی در دمای ۵۰ درجه ی سانتی گراد استفاده شده است. نتایج آزمایش تنش کششی غیرمستقیم و مدول برجهندگی نشان داد که استفاده از کائووکس هرچند مقدار مقاومت کششی غیرمستقیم و مدول برجهندگی مخلوط های آسفالتی اصلاح شده را افزایش داده است ولی با کاهش نسبت مقاومت کششی غیرمستقیم و مدل برجهندگی در حالت تر و خشک مقدار مقاومت در برابر حساسیت رطوبتی مخلوط های اصلاح شده را کاهش داده است. از طرفی استفاده از کائووکس به عنوان افزودنی گرم که دارای ساختار کریستالی است با افزایش مقدار عدد روانی، مقاومت در برابر شیار شدگی مخلوط های آسفالتی اصلاح شده را افزایش داده است.

Keywords:

مخلوط آسفالتی گرم , عریان شدگی , شیار شدگی , خزش دینامیکی , مدول برجهندگی , مقاومت کششی غیرمستقیم