سید باقر نبوی ثالث - تهیه و تدوین
منوچهر محمدی - اظهارنظر کننده
سید ضیاء هاشمی - اظهارنظر کننده
سینا کلهر - ناظر علمی
اسماعیل نوده فراهانی - ناظر علمی
صادق ستاری فرد - ناظر علمی

سینما به عنوان پدیداری قدرتمند و پیچیده در کشورهای مختلف همواره با سیاست و مسئله قدرت درگیر بوده است و در هر جای جهان سرنوشتی پیدا کرده است. پیچیدگی های ذاتی زبان سینما از یک سو و دشواری صحنه سیاست باعث شده است این دو به سادگی با یکدیگر همساز نشوند. رابطه سینما و سیاست در ایران نیز همچون بسیاری از کشورهای جهان به عنوان مسئله ای مهم و استراتژیک مطرح است. با وجود مطالبه ای که همواره از سینمای ایران برای تولید فیلم سیاسی در جهت رویکرد های جمهوری اسلامی ایران وجود داشته است و همچنین وابستگی این سینما به بودجه های حاکمیتی، سینمای ایران در اندک مواردی موفق به ورود پیروزمندانه به حوزه سیاست شده است. در این گزارش با بررسی وضعیت سینمای سیاسی در جهان و مرور تاریخی آن، ملاحظات اساسی در زمینه شکل گیری سینمای سیاسی و استراتژیک در ایران مطرح شده اند. همچنین پیشنهادهایی در این زمینه ارائه شده است که توسط سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری در حوزه هدفگذاری، برنامه ریزی و اجرا قابل پیگیری هستند. مطابق این گزارش، فقدان ساختار پایدار تولید فیلم در سینمای ایران باعث شده است تا کمیت و کیفیت تولید فیلم در سینمای ایران تضعیف شود. از آنجا که ازسوی سینماگران، دولت و نهادهای حاکمیتی نگاه اقتصادی صحیحی به سینما وجود ندارد، حاکمیت و سینما در ایران رابطه درست و صادقانه ای با یکدیگر ندارند. به همین خاطر سینمای ایران اگرچه همچنان وابسته به بودجه و امکانات و تسهیلات دولتی است، درنهایت خود را متعهد به چیزی نمی داند، بلکه سانسور را مهم ترین معضل خود تلقی می کند. به همین دلیل سینمای سیاسی در ایران شکل پایدار، به معنای سینمایی سنت مند و نهادینه که همچون سینمای دفاع مقدس جایگاه خود را تثبیت کرده باشد، نیافته است. درنتیجه، تولیداتی که ازسوی نهادهای حاکمیتی حمایت شده و به صورت مقطعی تولید می شوند نیز در زمینه ایجاد مشروعیت برای نظام جمهوری اسلامی ایران در داخل کشور ناتوان بوده و اغلب از راهیابی به بازارهای منطقه ای و جهانی نیز باز می مانند. در بخش پیشنهادهای گزارش به موارد ساختاری بلند مدت و میان مدت برای بهبود وضعیت سینمای سیاسی در ایران اشاره شده است: «تاسیس بازار سینمایی قدرتمند در ایران» به عنوان راهبردی ساختاری و بلندمدت، «برنامه ریزی برای تولید مشترک»، «اعطای تسهیلات به فیلم های با اکران بین المللی» و «حمایت از نهادمندی کنفرانس افق نو» نیز به عنوان راهبردهای میان مدت در جهت تقویت سینمای سیاسی ایران ارائه شده اند.

اقتصاد سینما،سینما و سیاست،سینمای سیاسی ایران