علی سرحدی - دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید سلطانی - دانشگاه منابع طبیعی
سعید پورمنافی

آب همواره یکی از عوامل مهم در بخش کشاورزی بوده و درسال های اخیر بعنوان محدود کننده ترین عامل تولید در این بخش مطرح شده است. افزایش نقاضای آب به دلیل افزایش جمعیت رقابت بین بخش های دیگر با بخش کشاورزی در دهه های اخیر باعث شده که به شکل مطلوبی از این ماده حیاتی استفاده نگردد. این موضوع برای کشور ما که درمنطقه خشک و نیمه خشک قرار دارد، بیشتر از سایر نقاط دنیا دارای اهمیت می باشد. از آنجایی که بخش کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب می باشد، لذا کشت ارقام متناسب با شرایط هیدرواقلیمی محل و تعیین قابلیت اراضی می تواند یکی از گام های موثر جهت استفاده مطلوب و بهینه از منابع آب موجود باشد. منطقه اصفهان با بارندگی سالانه حدود 110 میلیمتر و تبخیر و تعرق پتانسیل بالغ بر 2400 میلیمتر یکی از مناطق خشک کشور حساب می آید که از لحاظ منابع آب به شدت در مضیقه می باشد. بنابراین کشت محصولاتی از قبیل برنج که دارای نیاز آبی و تبخیر و تعرق بسیار بالائی می باشند برای این منطقه فاقد هرگونه توجیه علمی می باشد. طی مطالعاتی انجام شده با استفاده از تکنیک سنجش از دور توسط ماهواره IRS و سنجنده های WiFS , LISS III در طی سال های 2003 و 2004 سطح زیر کشت برنج در منطقه اصفهان بالغ بر 20000 هکتار برآورد گردید. بنابراین در راستای توسعه پایدار و حفظ منابع آب بایستی بهترین کشت از نظر نیاز آبی و شرایط اقلیمی منطقه معرفی گردد. در ا ین تحقیق مقایسه ای بین نیاز آبی و عملکرد برنج و محصولات دیگری چون گندم، جو، سیب زمینی ، و … صورت گرفته است.

نیاز آبی ، مدیریت منابع آب ، برنج ، کشاورزی پایدار ، منطقه اصفهان