واحدهای آب شیرین کن ۱. خلاصه مدیریتی مطالعه تطبیقی قوانین تخلیه پساب گرم و شور واحدهای آب شیرین کن به آب دریا و ارائه چارچوب قانون

نوع محتوی: گزارش
Language: Persian
Document ID: R-1333413
Publish: 7 December 2021
دسته بندی علمی:
View: 252
Pages: 23
Publish Year: 1399

This Report With 23 Page And PDF Format Ready To Download

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Report:

Abstract:

ظرفیت روزانه شیرین سازی آب دریا در خلیج فارس حدود ۱۱ میلیون متر مکعب است (حدود ۶۰% از واحدهایی که از آب دریا تغذیه می شوند در این ناحیه قرار گرفته اند) . از آنجایی که محل احداث اغلب آب شیرین کن ها در نزدیکی سواحل دریاها بوده و پساب آنها در محل های کم عمق دریا، بدون رعایت فاصله لازم از مناطق حساس ساحلی – دریایی مانند محل تخم ریزی آبزیان و ماهیان کرانه ای به دریا تخلیه می شوند، پیش بینی می شود که در آینده آثار جبران ناپذیری بر محیط زیست دریایی و درنتیجه حیات آبزیان در نواحی ساحلی برجاگذارد. در ایران نیز همانند سایر کشورهای حوزه خلیج فارس ظرفیت واحدهای آب شیرین کن درحال افزایش است به طوری که پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۵ ظرفیت نمک زدایی در کشور به ۱ میلیون متر مکعب در روز افزایش یابد . با توجه به نقش و اهمیت آب برای بشر و روند رو به رشد ظرفیت واحدهای آب شیرین کن و درنتیجه تشدید آلودگی ناشی از پساب خروجی آنها، تخلیه این نوع پساب نیازمند وضع قوانین و استانداردهایی است که درحال حاضر در بسیاری از کشورها ازجمله ایرا�� در این زمینه نقص وجود دارد. تشابه قابل توجهی درخصوص مقررات موجود وجود دارد؛ در همه آنها به دو نکته مهم بیشینه میزان شوری و دما در محیط و طول ناحیه اختلاط اشاره شده است. پساب نباید شوری محیط را بیشتر از ۱ الی ۴ قسمت در هزار افزایش دهد. همچنین افزایش دمای ناشی از تخلیه پساب نباید بیش از ۵% باشد. طول ناحیه اختلاط نیز با توجه به شرایط منطقه تخلیه بین ۵۰ الی ۳۰۰ متر متغیر در نظر گرفته شده است.

Authors