بهار دهقانی فیروزآبادی - تهیه و تدوین
امین آزادی - تهیه و تدوین
نرگس وفا - تهیه و تدوین
جمال محمدولی سامانی - مدیر مطالعه
محمد حسن معادی رودسری - ناظر علمی
محمدتقی فیاضی - ناظر علمی

ظرفیت روزانه شیرین سازی آب دریا در خلیج فارس حدود ۱۱ میلیون متر مکعب است (حدود ۶۰% از واحدهایی که از آب دریا تغذیه می شوند در این ناحیه قرار گرفته اند) . از آنجایی که محل احداث اغلب آب شیرین کن ها در نزدیکی سواحل دریاها بوده و پساب آنها در محل های کم عمق دریا، بدون رعایت فاصله لازم از مناطق حساس ساحلی – دریایی مانند محل تخم ریزی آبزیان و ماهیان کرانه ای به دریا تخلیه می شوند، پیش بینی می شود که در آینده آثار جبران ناپذیری بر محیط زیست دریایی و درنتیجه حیات آبزیان در نواحی ساحلی برجاگذارد. در ایران نیز همانند سایر کشورهای حوزه خلیج فارس ظرفیت واحدهای آب شیرین کن درحال افزایش است به طوری که پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۵ ظرفیت نمک زدایی در کشور به ۱ میلیون متر مکعب در روز افزایش یابد . با توجه به نقش و اهمیت آب برای بشر و روند رو به رشد ظرفیت واحدهای آب شیرین کن و درنتیجه تشدید آلودگی ناشی از پساب خروجی آنها، تخلیه این نوع پساب نیازمند وضع قوانین و استانداردهایی است که درحال حاضر در بسیاری از کشورها ازجمله ایرا�� در این زمینه نقص وجود دارد. تشابه قابل توجهی درخصوص مقررات موجود وجود دارد؛ در همه آنها به دو نکته مهم بیشینه میزان شوری و دما در محیط و طول ناحیه اختلاط اشاره شده است. پساب نباید شوری محیط را بیشتر از ۱ الی ۴ قسمت در هزار افزایش دهد. همچنین افزایش دمای ناشی از تخلیه پساب نباید بیش از ۵% باشد. طول ناحیه اختلاط نیز با توجه به شرایط منطقه تخلیه بین ۵۰ الی ۳۰۰ متر متغیر در نظر گرفته شده است.