اسماعیل مرادی - دانشجو ی کارشناسی ارشد مهندسی عمران - زلزله دانشگاه آزاد اسلامی واحد
یوسف پریش - عضو هیات علمی و دکترای عمران - مجتمع عالی آموزشی و پژوهشی آذربایجان (وزا

تمام صده ها برای خروج آب اضافی نیاز به سرریز دارند. عبور جریان از سرریز همواره توام با پراکنش ارژی و معمولا با فرسایش در بستر پایین دست است که می تواند پایداری سازه را به خطر بندازد .از طرف دیگر دپوی مصالح شسته شده به صورت پشته ای درست در انتهای حفره ابشستگی ظاهر می شود و در نتیجه باعث افزایش عمر پایاب می شود و حتی در مواردی انرژی دریافتی از توربی های نیرو گاه را کاهش می دهد. در این راستا وظیفه ی مهندسین هیدرولیک ارائه ی راه حلی برای پراکنش انرژی جریان خروجی از سرریز بدون ایجاد مشکل و با حفظ ایمنی سازه است بدین منظور لازم است طراحان از روش های پر کنش انرزی و همچنین از فاصله ی محل ابشستگی و عمق تاثیر ان بر پایداری سازه به درستی مطلع باشند تا با اتخاذ تصمیم مناصب بتواند از ایجاد مشکلات بعدی جلوگیری نماید. در این مقاله سعی بر ان شده تا به ارائه کلیاتی در مورد ابشستگی و عوامل موثر بر ایجاد این پدیده و راه کار های این محاسبه و مقابله با ان پرداخته شود.

آبشستگی،استهلاک انرژی،حوضچه های استعراغ،رسوب،پراکنش انرژی