پروین شناسوند
محسن قاسم پور
امیر توحیدی

دانشوران مسلمان همواره از قرآن و سنت به مثابه مهم ترین سرچشمه های فهم آموزه های دینی ییاد کرده اند. سنت و حدیث، خواه مترادف باشند یا به معنای حکایت گری حدیث برای سنت، نقش ویژه ای در تفسیر قرآن ایفا کرده اند. چنین م نماید مفسر الکاشف هم از حیث مبان و هم از جنبیه رو،، از سینت تفسییری مالمیان پیشین مسلمان، به ویژه مفسران شیع ، پیروی کرده اما در حوزه رویکرد تفسیری، شیوه ای متمیای را به کار گرفته که شرایط اجتمام و فرهنگ روزگار،، متغیر تعیین کننده آن بوده است. مسئله اساس این پژوهش این است: با توجه به تاثیر شرایط اجتمام فرهنگ و دینی روزگیار مغنیه در شکل گیری تفسیر الکاشف، وی چگونه از حدیث بهره گرفته اسیت همننیین فیراز و فیرود حدیث در این تفسیر، از چه جایگاه برخوردار است این تحقیق با رو، توصیف تحلیل نشان داده است مغنیه هم از جنبه استناد به منابع روای و هم از نظر رو، کاربست حدیث در تعیین آیات، رویکرد تقریب اقنام را در نظر داشته است. این چنیین نگاه از مبان خاص مغنیه، و نه مبان مشترک با سایر مفسرین، نشئت گرفتیه اسیت. تحلییل ایین رویکرد، بیانگر این نکته است که مغنیه به ضرورت اصل وحدت جامعه اسلام و مشترکات مسیلمانان در حوزه باورها و مقاید توجه و تاکید وافر داشته است. شاخصه های این جهیت گییری، هیم در نحیوه استناد مفسر به روایات فریقین و هم در رو، هم اف ای و همگرایانه وی، در مقیا ارجیاب بیه شییوه محدثان و مفسران پیشین در مقا تفسیر برجسته م نماید. اتخاذ این چنین رویکردی، تفسیر وی را کارآمد، پویا و مصری نشان داده است.

مغنیه, الکاشف, رویکرد اقنام, تقریب گرایانه, شرایط مصری تفسیر