بهینه سازی ایرفویل های ناکای استاندارد به کمک الگوریتم ژنتیک و روش پارامتربندی B-Spline در محدوده سرعت پروازی میکروپرنده ها
عنوان مقاله: بهینه سازی ایرفویل های ناکای استاندارد به کمک الگوریتم ژنتیک و روش پارامتربندی B-Spline در محدوده سرعت پروازی میکروپرنده ها
شناسه ملی مقاله: AEROSPACE10_163
منتشر شده در دهمین همایش انجمن هوافضای ایران در سال 1389
شناسه ملی مقاله: AEROSPACE10_163
منتشر شده در دهمین همایش انجمن هوافضای ایران در سال 1389
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمود پسندیده فرد - دانشیاردانشگاه فردوسی مشهد
سیدمرتضی عبدالهیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا، گرایش آیرودینامیک
مریم معین فر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا، گرایش آیرودینامیک
علی حیدری - دانشجوی دکترای مکانیک
خلاصه مقاله:
محمود پسندیده فرد - دانشیاردانشگاه فردوسی مشهد
سیدمرتضی عبدالهیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا، گرایش آیرودینامیک
مریم معین فر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا، گرایش آیرودینامیک
علی حیدری - دانشجوی دکترای مکانیک
در سا لهای اخیر، توانمندی میکروپرنده ها به منظور انجام عملیات شناسایی واکتشاف در کنار هواپیماهای بدون سرنشین بسیار مشهود بوده است. انتخاب ترکیب مناسبی از سیستم پیشرانش و طراحی آیرودینامیکی، از مهمترین مراحل تعیین کننده در طراحی این وسایل پرنده می باشند. در این مقاله ایرفویل های ناکای استاندارد جهت استفاده در این نوع وسایل پرنده و به منظور یافتن مقدار ماکزیممCl/Cd توسط الگوریتم ژنتیک بهینه شده است. سرعت پرواز کمتر از 15 متر بر ثانیه بوده و برای پارامتربندی هندسه ایرفویل از منحنی هایB-Spline استفاده شده است. سپس معادلات جریان آرام در رینولدزهای پایین توسط یک کد عددی حول ایرفویل حل شده و در پایان ضرایب برا، پسای و نسبت ضریب برا به پسا ایرفویل بهینه با مقادیر مربوط به ایرفویل پایه مقایسه گردیده اند
کلمات کلیدی: بهینه سازی ایرفویل - الگوریتم ژنتیک -B-Spline تطبیق مش - میکروپرنده
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/134443/