محمود پسندیده فرد - دانشیاردانشگاه فردوسی مشهد
سیدمرتضی عبدالهیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا، گرایش آیرودینامیک
مریم معین فر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا، گرایش آیرودینامیک
علی حیدری - دانشجوی دکترای مکانیک

در سا لهای اخیر، توانمندی میکروپرنده ها به منظور انجام عملیات شناسایی واکتشاف در کنار هواپیماهای بدون سرنشین بسیار مشهود بوده است. انتخاب ترکیب مناسبی از سیستم پیشرانش و طراحی آیرودینامیکی، از مهمترین مراحل تعیین کننده در طراحی این وسایل پرنده می باشند. در این مقاله ایرفویل های ناکای استاندارد جهت استفاده در این نوع وسایل پرنده و به منظور یافتن مقدار ماکزیممCl/Cd توسط الگوریتم ژنتیک بهینه شده است. سرعت پرواز کمتر از 15 متر بر ثانیه بوده و برای پارامتربندی هندسه ایرفویل از منحنی هایB-Spline استفاده شده است. سپس معادلات جریان آرام در رینولدزهای پایین توسط یک کد عددی حول ایرفویل حل شده و در پایان ضرایب برا، پسای و نسبت ضریب برا به پسا ایرفویل بهینه با مقادیر مربوط به ایرفویل پایه مقایسه گردیده اند

بهینه سازی ایرفویل - الگوریتم ژنتیک -B-Spline تطبیق مش - میکروپرنده